آرشیف

2014-12-12

نظام الدین ضیایی

بهار درغور

غصه هارا دورکن ،برخیز وبنگر ،
که چگونه شقایق چهره بگشاد و ارغوان سرخ شد .
یزک طلایی خورشید تابید ،
قله های چهل ابدال ،باین ،سیاه کوه …
ابلق ابلق شد .
دهقان عاشق بار دیگر بیل را بردست گرفت
ومد گیر کُنده را با  باش ،باش آغاز نمود .
                                                 
ای عاشق طبیعت ،
دهقان وار برخیز !
چشمه ها جوشید ،سبزه ها رویید ،
یاس ها خندید …
لاله درصحرا آتش گرفت .
 
سار،قناری ،سلسل ،همه لانه می سازند .
برای نوش جان کردن ،
کدوگگ ، ریواس ،سماروغ ،از بطن ریگ دره ها
به استقبال بر خاسته اند .
                           
فریاد رود ونغمه ای آبشار درگوش میرسد .
هفت شهر عشق را درشگوفه های نغز ساغر ،
کمنج ،وملمنج مشاهده کن .
 
 
هواالما سک می زند آدم ها میترسند
واقعا زییباست .
                
 
ژاله ها سخت می بارند
برخیز ! عشق ،محبت ، راز ،وصمیمیت را
درزیر باران بهار جستجو کن
قناری ها همراهی ات میکنند
برخیز !برخیز!
1388/12/15