آرشیف

2014-11-18

عبدالله فرحمند

يك ديدبان سرد

رقـصـي بـه يـك تــرنـــم بـــي آواز

چـشـمـي بـه يـك دؤيـدن بـي پـرواز

قـلبي ز ضـربه ضربهء خود خسته

تنـديـسء يـك پـيـالــهء بـشـكـسـتـه 

سـيـمــاي پـر مـلالــت ورنجـيــده

اشـكـي ز درد نـــعــــرهء افــتــيـده

مـــــاهء درنـــگ قــافــلــــهء بيـنــا

راهء بـــه هــر جـهـت رهـي نـا پيدا

از خــاطــري طــلاطــمء پـيـمــوده

روياــي در كــشـاكـشء بـيـهــــوده

جسمي به خواب رفته درون شب

فـــريـاد سـتــم گــشـتـه درون لب

خـــواب بــلـنــد روي ثــــريـــا هـــا

لـغــزيـــده پــاي تــا دل دريــا هـــا

مـعـكـوسء چـشـمء بــا دل نــابينا

بــزمء شــراب و مـستيء بي مينا

شهري برون ز حـلـقـه و مـحـدوده

بـــا بــرج هـــاي كـهـنه و فرسوده

گــيـــرم تــصـور مــن اگـــر كـــردي

ايــن ديــدبــان ســــرد بـــيــاد آري

 

 عبدالله  ((فرحمند))

سنبله   1386