آرشیف

2014-11-23

زینب علم

تصور

تصویر می کنم
آن دختران قریه یی ما مثل مریم اند
شبنم های وقت سجود بنفشه را
در جام می نهند
پس از طلوع نو
 اقلیم سر چشمه می شوند
در باغ های راغ  گویا فرشته اند
آهنگ اقدس اند
درننگ اطلس اند
در آرزوی خویش انگار می رسند
مغرور می روند
سردر فراز ماه
آن ها چه نیک بخت
آن ها چه صادق  اند
یعنی که مریم اند
یعنی که مریم ام
مایان چه نیک بخت مایان چه صادقیم.