آرشیف

ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی این ره که تو میروی به ترکستان است!
نیم نگاهی به روند مذاکرات دولت (شورای عالی صلح) و طالبان از ابتدا تا کنون نشان می دهد که تلاش های دولت افغانستان در این حوزه همواره یکطرفه بوده است و بارها در برابر رفتار صلح جویانۀ دولت، طالبان دست به خشونت زده اند. 
آزادی بسیاری از زندانیان طالبان از زندان بگرام و از زندان های کشور پاکستان، ظاهراً در پی تلاش های شورای عالی صلح دولت افغانستان بوده است. اما، واکنشی هایی که طالبان به این اقدامات نشان داده، هیچکدام نه تنها حکایت از حسن نیت نداشته اند که بلااستثنا همه تأکیدی به ادامۀ خویریزی بوده اند.
از اواسط سال 89 به این طرف که شورای عالی صلح تشکیل شد، همواره روند مذاکرات بر محور حسن نیت دولت می چرخیده است. طرف دولت افغانستان دایم با حسن نیت برخورد داشته و طرف دیگر همیشه جنگ و خشونت را به نمایش گذاشته است. 
با این وجود، باورها براین است که دوطرف داخلی درگیر در مسایل افغانستان بیشتر بازیگران صحنۀ نمایش دنیا، بعد از ماجرای 11 سپتامبر 2001 بوده اند؛ بازیگرانیِ که حتی فرجام سناریوی در دست اجرا را هم نمی دانند. کارگردانان این صحنۀ نمایش، به نظر می رسد همان طراحان نقش راه هستند که پاکستان در این نقشه به عنوان یگ گذرگاه استراتژیک مطرح است. پنج قدم پیش بینی شده در نقشه راه که از نظر این قلم چون "هفت خوان رستم" می ماند؛ بیشتر بر محوریت پاکستان دور می زند. 
دولت پاکستان با اطلاع از نقش استراتژیک خود در این "هفت خوان پیش بینی شده،" در طول این مدت بارها هم برای طرف های داخلی درگیر در معضل افغانستان و هم برای ایالات متحدۀ امریکا مخصوصاً بعد از ماجرای ایبت آباد و خدشه دارشدن غرور آی اس آی در برابر رقیبان منطقه اش، قدرت نمایی کرده است. 
رهایی سران طالبان بدون اطلاع مقامات افغانستانی و ایالات متحدۀ امریکا، را می توان قدم دوم این "هفت خوان" نامید که پاکستان آن را خیلی به راحتی رقم زد. اظهارات مقامات امریکایی و بعضی از اعضای شورای عالی صلح، مؤیید این گمانه زنی ها می باشند که سرنوشت طرف های مربوط به قلمرو افغانستان، مخصوصاً دولت برحال این کشور، در این مذاکرات در هاله ای از ابهام قرار دارد. 
وحشت آفرینی هایی که در طی ماه های اخیر در کشور صورت گرفته اند که آخرین موردش را دیروز در چوک دهمزنگ شاهد بودیم، دورنمای نظام حاکم را تیره تر می نمایانند و بسیار محتمل است که سیاست فعلی دولت افغانستان، ره به جای جز "ترکستان" نبرد؛ وقتی که تمامی مراحل هفت خوان به پاکستان منتهی می شود؛ همان جا برای ملت افغانستان مصداق کامل این خوان رستم است:
"بیابان بی‌آب و گرمای سخت کزو مرغ گشتی به تن لخت لخت"