آرشیف

2014-12-6

الحاج عبدالشکور دهزاد

موش و گربه

 مـوشـکـی از لانه اش بــــیرون پرید            گـربــۀ را دیــد و در کُـنـجـی خـزیــد
کربه گــفـتـش ای عـزیـز و محـتـشـم           شرط می بـنـدم بـه تـو عـهـد وقـسـم
گــرتـو ای طــنـاز یـک بـــار دگـــــــر           در روی زیــن غــار درغـار دیــگــر
ده قـــروت روغــــنــی خـــــوشـمـزه            مـــیــدهـم بـر تــو بــه طــور جـایـزه
عاشـــــقم مـــن عــــاشـق دیـدار تـو           عــــاشـــــق آن شـیـوه و رفـتـار تــو
مـوشـک از امـیـد نـان و بیــم جـان            گشــت حـیـران در مـیـان ایـــن و آن
یـکـدمـی گـفـتا کـه ایـن آسـان بــود            جــــایـزه بـــس نـعـمـت شـایـان بــود
من به هـر روزی هــزاران بـارهـا            مــیــروم انـــــدر تـــۀ ایــن غــار هـا
بر بروت خــــویـشتـن زد دسـتـکـی            فــکــر او بـر جــــــای آمـــــد انـدکـی
کار با این ساده گـی مـزدش فـزون           نـقــشـه دارد گــــربـــه زار و زبـــون
گـفـتـش ای یـار مـصاحب با صـــفا            ای به تو زیـبـنــده ایـن رنـگـیـن قـبـا
مــن قـروت روغــــنی را بـنــده ام            لـطـف داری لـیـک مـن شـرمـنـده ام
همچنان (دهزاد) انگار این جهان
دام تــر ویـری از و بـر کـن عنان