آرشیف

از شمیــــم شعــر تو گردون گردان در عجب
وز فروغ نظـــــم تو تابنـــــده ماه و مشتری

در ادای لطف تو گویــــــم به وزن شعــــر تو
گر چه موزون نیست در شکل و فنون ظاهری

لیــــــــک در باطــن حکایت دارد از آلام من
در حضـــور حضـــرت استــــاد حین داوری

هر زمان از لطف یادی کرده ای از دوستان
دست مهرت بر سر مایــان چو تاج افسری

در ادبـــگاه سخــــن آمد متیـــــن و استوار
شعر زیبـــایت مسجــــع همچو شعر انوری

زنده گرداند قــــــلوب خستـــه و افسرده را
معجـــز موسیـــست انـــــدر قالب نظم دری

همچنان اندر گلستــــان سخـــن این روز ها
از هـــزاران یک نمیـــداند رمــــــوز دلبری

خود به خود سنگ محک چیزی نمیگوید بما
از عیار زر کــــجا داند به غیر از جـــوهری

در بساط شعر و آداب سخن در بزمـــــگاه
همسری نتوان به فضل تولکی الکهدری(1)

عمر او بادا دراز و رحمــتش بادا نصیــــب
دور بادا از حـــریمش آفــــت و افسونگری

از غم و اندوه یارب دور دارش ، از کـــرم
قلب او بادا به حال و چشم او چون گوهری