آرشیف

مـن نـشـان از شـهـيـــد قـهـــرمــــان

دايـمـــا جــاويــد نـامــش در جـهـــان

در راه حـفــظ وطــن کــــرده قـــيـــام

صــد درود پـــاک بــــر روح و روان

خــون پـاکــش هـديـهٔ صلـح و صـفـا

نــام نـيـکـش تــا ابــد بـاد جــاويـدان

لالــــهٔ از خـــــون او روئــيــــــده ام

تــا کـه بـاشـم بعد از اين ويرا نشان

بـــــا غـــــــم او داغ دارد دل مــــــن

گــــاه گـــويـــم قـصــه بــر آب روان

شـبـنـــم اشـکم نـمـاد غـصــه اسـت

شـکــوه دارم از صـحـرگـــاه خـزان

حـــال زاری مــــادرم غــم ديــگــــر

اشک هايش جاری است اندر نهان

آب مــی شــود چــو شمع انـدر خفا

کــو امـيــدی کــه رسـانـد آب و نان

مـوی او گـشـته سـفـيـد از انـتـظــار

چــون بـلـبـــل آوارهٔ بـــی آشــيـــان

صـبــر کــرديـم صـبـرما سرور نشد

کــو کــه آيـــد مـعـجـــزهٔ از آسمان

ساغری  بگـو دوعـا از دل و جـان

بــر روان آن شـهـيــــد قـهــرمـــان