آرشیف

2017-6-2

نثار احمد کوهین

سنگ و سنگر:

گل سرخ شهادت نام کردند مرگ مادر را 
به باد دادند تمام عزت و ناموس کشور را 

زبان انگلیسی "تنکیو" گفتند و "بن" رفتند
 کشیدن نقشه ای مرگ دو صد نخل تناور را

قهرمان گفتند ای هم وطن "دانلود" "دانلود" است
به چشمانت بیبین ای ننگ افغان نعش همسر را

زبان سرخ من از خون دل رنگی دیگر دارد
سکوتت تازه می سازد تمام زخم پیکر را

به آتش می کشند اولاد شیطان نسل آدم را 
تحمل تا به کی ؟ باید شکست این کله خر را 

تو ای آدم!
به انسان بودنش شک کن که تردید است 
به این جهل مرکب پاره کرد اوراق دفتر را 

قلم با قلب من از عمق غم خون پاره می گریید
چی قد، در دانه می سوزم غروب تلخ سنگر را 

کوهین کوهپایه می خواهد فقط کوهپایه ای غیرت
کشد این نعش گه مرده به پایی سنگی سنگر را 

نثار احمدکوهین 
11/3/1396 
شهر به ماتم نشسته ی کابلافغانستان.