آرشیف

2015-1-7

محمد صابر مدققٰ غوری

رمضان مــــــــاه نــــزول قــــــــرآن مبارک بـــــــاد

رسول الله صلی الله علیه وسلم:
صوموا لرؤیته و افطروا لرؤیته فإن غمی علیکم فاکملوا عده شعبان ثلاثین یوماً

"با دیدن (ماه) همه ی شما روزه بگیرید و با دیدن همین (ماه) همه ی شما افطار کنید، و اگر ابر بر شما سایه افگنده بود (و نتوانستید به درستی ماه را ببینید) پس (همه ی تان باید) سی روز ماه شعبان را تکمیل کنید."
صحیح بخاری و مسلم
ماه قرآن، نصرت، فتح، تلاش، جهاد، ایثار، فداکاری یعنی ماه رمضان سال 1392 فرارسید، نودو دومین رمضانی که بدون خلافت سپری می کنیم، رمضانی که با رمضان های گذشته امت اصلاً شباهت ندارد. زیرا هر باری که در گذشته این ماه خجسته و مژده دهنده به امت می رسید، کامیابی ها، فتوحات و پیشرفت دولت اسلامی نسبت به هر زمان دیگر شدت می یافت؛ زیرا الله سبحانه وتعالی در این ماه شیاطین را در بند کشیده، دروازه های جهنم را بسته و ابواب بهشت را بروی بندگان خود می گشاید و بدین ترتیب مسلمانان با دریافت این ماه، به امور دین بیش تر از پیش متوجه گردیده و درتلاش افزایش حسنات شان می باشند.
ولی امروزه با رسیدن این ماه نه تنها فتوحاتی نصیب دولت امت نمی گردد، بلکه نزدیک به یک قرن می شود که امت اصلاً صاحب دولت نبوده و توسط مزدوران و دست نشانده های قدرت های استعماری و منفعت جویان حریص در بند کشیده شده و گویا فرزند یتیم تلقی می شود. چون امت زمانی به ترقی واقعی دست می یابد که تمام امور جامعه بر اساس اسلام به پیش رود و تنظیم امور مطابق اسلام بدون تطبیق کامل آن در عرصه های اجتماعی، اقتصادی، سیاست خارجی، نصاب تعلیمی و حکومتداری ممکن نیست و تطبیق کامل آن نیز دور از تصور است مگر این که دولت خلافت برای بار دوم ایجاد و برای این امر تلاش و مبادرت ورزد.
علت دیگری که رمضان امروز فتوحات به ارمغان نمی آورد، عدم تغییر مسلمانان است. چون قرآن تنها و تنها برای خواندن محض فرستاده نشده است که درجریان این ماه مبارک و ماه تقوی به سرعت فوق العاده بالا ختم گردیده و با گذشت این ماه، قرآن دوباره به الماری ها بر گردد، بلکه قرآن برای هدایت بشر فرستاده شده، آن هم از طریق تطبیق در جامعه ذریعه حکومت و تنظیم امور بر مبنای آن که فراگیر و کلی بوده و بدین شکل پیشرفت حقیقی انسان ها را توسط دولتش یعنی خلافت متضمن می گردد.
گرچه فتوحات و کامیابی های زیادی در طول تاریخ اسلام وجود دارد که درین ماه به دست آمده و نشان دهنده اهمیت آن می باشد، ولی درینجا به چند حادثه مهم و تاریخی اشاره می شود که انشأالله در سلسله فعالیت های رمضانی حزب التحریر در سطح جهان و افغانستان به ابعاد دیگر آن نیز پرداخته خواهد شد:-
1. نزول نخستین آیات وحی در همین ماه صورت گرفت.
2. در 17 رمضان سال دوم هجرت جنگ تاریخی بدر به وقوع پیوست.
3. درجریان رمضان سال هشتم هجری مکه بدون خونریزی فتح شد.
4. درجریان رمضان سال دهم هجری رسول الله صلی الله علیه وسلم علی بن ابی طالب و خالد ابن ولید را به سوی یمن فرستاد.
5. درجریان رمضان سال سیزدهم هجری کامیابی های مسلسل در درگیری میان دولت خلافت و امپراطوری فارس نصیب مسلمانان گردید.
6. درجریان رمضان سال 31 هجری پس از فتح مصر، مسلمانان با پشت سر گذشتاندن موفقانه جنگ ها موقف شدند تا خود را به شرق افریقا برسانند.
7. درجریان رمضان سال 91 تا 93 هجری سرزمین های شام، فارس و شمال افریقا فتح گردید.
8. درجریان رمضان سال 582 هجری صلاح الدین ایوبی القدس را برای بار دوم فتح نمود.
9. درجریان رمضان سال 638 شهر انطاکیه فتح و باعث شکست صلیبیان گردید.
10. درجریان رمضان سال 658 سیف الدین القطس تاتار را به شکست مواجه ساخت.
11. درجریان رمضان سال 837 سلطان محمد کشورهای سواحل بحیره سیاه را تحت حاکمیت عثمانی ها درآورد.
12. و …
پس چرا امروز در چنین وضعیتی قرار داریم؟ طوری که تفرق سیاسی، جغرافیاوی و عقیدوی در میان امت رخنه کرده است. با موجودیت حکام خائن فعلی حتی از صیام، افطار و عید در زمان واحد محروم هستیم، درحالی که اسلام وحدت صیام، افطار و عید را در یک روز واحد بالای همه امت مسلمه فرض قرار داده و اختلاف، تفرقه و نفاق درین راستا را به قطعیت حرام خوانده است.
بنابرین بر ماست تا با استفاده ازین ماه مبارک و انرژی دهنده، کار و تلاش خویش را برای احیای دوباره زندگی اسلامی تحت سایه دولتی که از عقیده ما استنباط گردیده باشد، چند برابر افزایش داده و صاحب اجر و پاداش بی پایان در آخرت گردیم. 
در اخیر بنده رمضان امسال را برای مسلمانان جهان و افغانستان تبریک گفته و به تضرع و خشوع به دربار الله سبحانه وتعالی استدعا می نماید که این رمضان را با عطای تأسیس دوباره خلافت اسلامی در بلاد اسلامی، وآخرین رمضان بدون خلافت و وحدت بگرداند.

… قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْراً ‏
"… خداوند برای چیزی زمان و اندازه ی (مشخص) قرار داده است."
طلاق، آیه 3