آرشیف

آسمان صاف و دلاراست، بیا دف بزنیم
ماه ، در پنجره تنهاست ، بیا دف بزنیم
می روی جای قدم هات غزل می روید
جاده ها غرق تماشاست ، بیا دف بزنیم
پیش بالای دل انگیز و بلند «بایان»
بیستون!  لاف توبیجاست ، بیا دف بزنیم
آب شیرینِ هریرود به چشمم، فرهاد!
بهتر از زمزم  وگنگاست،  بیا دف بزنیم
پیش ازین جنگ وجدل بود وغم وگریه وآه
بعد ازین ، گر که خدا خواست بیا دف بزنیم
آیت حرکت اولاد ِ غیاث الدین ها
از در و پنجره پیداست،  بیا دف بزنیم
آن تمدن و ترقی و شکوه و قدرت
باز درحالت احیاست ، بیا دف بزنیم
«زادۀ شهر سیه موی وجلالی هستیم
عاشقی باب دل ماست» بیا دف بزنیم
 
 
فیروزکوه – ساقی
13/ 11/ 1387
 
این سروده به سال 1387 در یکی از مجالس جوانان در شهر فیروزکوه خوانده شده بود وهمان طور که می بینیم حال وهوای چنان محافل در آن به  روشنی ظاهر می باشد. دیشب آن را در یکی از کتابچه ها اتفاقا پیدا کردم وخواستم که دوستان یکبار دیگر نیز آن را  بخوانند.