ای آدم مـظـلـوم!  چـه تـرا خـواب بــرده اســت؟
هیلـه گر- یاغـی و دزدی ، ترا آداب بـرده اسـت
 
بـا ریـاً و مَکـرِ خـود حـاکــم بُـوَد سـالهـای سـال
تاج و فـرهـنگ ترا، جَهـل به گـرداب برده است
 
آن سـتـمگــرکـه تـوخـوانی" ملـت و بابای" مـــا
پـار وحـالِ تـو به فـقـدان و گِــل وآب بـرده است
 
مـا کـه تنـهـا داشتـیـــم تاریـخ – مدنیـَت بـا وقــار
دزدِ غـارتگــر گــرفـتـه زیـرِ رکــاب بـرده است
 
دشــمـنــانِ دیـن و مــردم را بــمــا حـاکــم نمــود
بهـرِصدق حاکـمـیـَت راه به" طلاب" بـرده است
                                      
مـا نبـایـد انـتـظـارعـدل و انـصـاف زان بـداشـت
ریشـهً عـدل و صداقـت را "سیـا" آب بـرده است
 
دشـمـن مـکــار داریــم، بـا خـبـر ای درد مـنـــد!
کیـش وفرهـنگ ترا یکجا به آ"سیا"ب برده است
 
چــشـم بـیـنـا، عـلــم و دانــش را بمـا لازم نـد یـد
جمع راساخته چوحیوان،راه به کولاب برده است
 
بـخـیــــزاَی جـانِ مـن! بـنـگــر چـه حــال اســت
کَز آسـمـانِ غریبـان شـعـلـه مهـتـاب بـرده اســت
 
 
دوستان عزیزم را گویم که:  مـن نبـودم  شاعـرو وآن نیستــم در زنـدگــی                                       
مـی نـوایــم نـالـه هــا یــم در زبـان شاعــری
تـا رسـانم حرفِ ملیـون ها فـقـیـر و نـا تـوان
پیـشـگاهِ عـالـمـانِ عـلـم و دانــش، شــاعـران
تا بگـرداننـد قـلــم را روی کـاغـذ هـای خـود
دردفاع ازمظلومان- مانندِ "قهارعاصی" آن!
و بعد:    اگــر دردی مـرا رنـجــور دارد      کی باشد کـآن مـرا سـا نسـور دارد؟              
بنالـم هـر چه خواهـم از دلِ من       نـبـاشــد کــس مـرا مـجـبــور دارد!
 
16/جدی/1390