آرشیف

خاطره :

مارس 17, 2017

نثار احمد کوهین

می روم خاطره ها روی نفس می ماند
غزل و قافیه ام بی همه کس می ماند

غزلم مصرع تک بیت نگاهی تو ولی
تو غزال را به غزل‌ها چی هوس می ماند؟

کودک دفتری اشعار به غم خفته ی من
مطمین رفت ازین شهری تو، پس می ماند

بعد رفتن همه ی دغدغه ها خاطره اند
رنج این درد عظیم، مال دو کس می ماند

می روم تا نفسی تازه کنم باغم تو
غم تو، وای غم تو! مثل قفس می ماند.

کوهین
26/12/1395 کابل
نوت : بعد از مدت ها آن هم بسیار به زور یک چیزی آفریده شد که نه چندان قابل قبول و نه چندان عدم قبول …

نقد و نظر دوستان سازنده و ارزنده است.

به اشتراک بگذارید

نظر تانرا بنویسد

مطلب را پسندیدید؟