آرشیف

دروادی عـشـق کـسی مـن سر بنـهـادم
تا پــیک اجــل آیــد وبــیـنــد سـروکارم

رنگ وقـلـم وکاغـذ من سود نه بـخـشد
بـراو نـرسـد نامـه کـه هـرچـنـد بنـگارم

گـــریــاد کـنی خـاطـرافـسرده ی مـارا
رنجـی که کـشیـدم هـمــه ازســر بدرآرم

ترسم که رسد زود به من تیـر نگاهت
آن گاه زگـزند ش بـه خـدا جـان بســپارم

هـرکس به طریقی سخن از یاربـگـویـد
دیـوانه صفـت من شب وروزدرپی یارم