آرشیف

2015-11-25

غلام صدیق صابر

شـــــوق دیــــــــــــــدار

بـا تهـی دستی نگـربـه سـوی بـازار آمـد م
بر بـهـای حسن اوبـاجـان خـریدارآمدم

بـروجـود نـاتـوانــم غـصه هـا ا فـزون شده
تامــداوایـــم کــنی بـاسیـنه افــگارآمدم

میل دیـدارش نمـودم میکند خویش را نهان
دایـما آیـم به سویش گرچه صدبارآمدم

میـکنـد باعـشوه ونازعـاشـقـش را امـتحـان
تـابگـیـرم نـمره ی ازبهــر ایـثـار آمدم

بــانـگاه چــشـم مستـش بـرده دل راازکـفــم
ازپی قـلب حزیـن بـاچشم خـونبار آمدم

ریـخته است خـون وجودم ناوک مژگان او
بــنگریـد ای دوستان باحـالت زار آمدم

آمـده فـصل بـهـاروهـرطـرف  شدعنـبرین
هـمچـوبلبل نـوحه گرباسوی گلزارآمدم

مــن کـشـیدم ازجـفـای دلــربــا آهــی بسی
نقش وی بستم به دل باشوق دیدار آمدم

بـاحـریـروباسـریـرآسوده می خـواهـم اورا
بـاتـحایــف دعــاتکــراربــه تکــرارآمدم

رنج هجران راچوصابردیده ام من هرزمان
ازبــرای دیــدن آن شــوخ مــکار آمـــــــدم