آرشیف

گیاهان خوردنی

 
خالــــــــق یکتای رحمـن ورحـیم
میدهــــد انسانرا بس ها نــــــعیم
بازاز فــــــــضل خـدای کــردگار
شـــــد نمایان نوبـــهار دُرّ وبــــار
این زمین پس زنده گردد دربــهار
از طفیل ابـــر وبــــــاران بیشمار
سر بیرون آرند گیاهان رنگ ورنگ
از درون خاک مـرده بس قشنگ
تـــا که باشند درحــــیات ما ممــد
این چنین اعطای خوبی کــس ندید
این گیاهان نــــــام ها دارند بســی
بین مـــــردم بـــــرزبان هـر کسی
ای بــرادر نــــــام هارا یـــاد گیر
کــــز محل اند وهم لــــذت پــــذیر
شفدی و گاوک شروع سبزی ها
دربهاران دوست گردند هـــــرکجا
کمبل ونـــوروزی و خارک یقین
طفلکان را شـــــایق اند ونــــازنین
نیز چــــــوپانان بوقت دل پذیـــر
از طفیل شان شوند خوب تحفه گیر(1)
کوکریزه با پاچه مرغک همـنـوا
سود آرد خـــــوردن شــان جمله را
مندلق(2) از بهر ســـــــاجق ساختن
زیب دارد از بـــــرای مــرد وزن
هم بجندک شوره کک پخته شوند
اشتـها آور بهر معده شــــــــــونــد
سیچ و سـرش(3) سبزییی پخته مجاز
میخورند این هر دو را مردم به ناز
گـه ز بندرغان بـــگویم این کلام
ساقه هایش بهرخوردن هست مدام
کدوگک(4)خوبست به رفع گوشنگی
درزمان قحطـــی ودرمانـــــدگــی
شخله دارد برگ خوب ودلنشــین
بهر سبزی پخته گردد بـس یقــین
بـــرگ وگل گارو باشد خوشمــزه
بین هر دیکی چو شوربا با مـــزه
گل اسکیچ هم شیرین ودلکش است
خوردنش مطبوع ورنگش پرکشست
ســــــاقۀ گندم بغل باشد یـــــــقین
میلۀ بــا طفلکان ذوق آفــــــــریـــن
از رواش نـــــازنین تیزاب خواه(5)
زانکه آرد بـــرتنت قـــوت رســــــا
شیجدره مطبوع بـــا میل زنــــان
دربـهار وقتـی که بـــــاشد نوجـوان
خــــــار شیرین کو بروید دردیار
خاک آن نه عمق باشد نــــــه شــیار
ساقه اش شیرین همچون نیشـــکر
از بـــــــــــرای آد میــان بی ضــرر
خربوزه کوهی که خورد وریزه است
درحقیقت خیلی ها خــوش مزه است
کـــــودکان دانـــند گیاه مایـــــه را
ایــن همان کـه جـوزک پـس خایه را