آرشیف

بــا نـــوای دلـنـشـيـن آيـــم بـه دامــان وطــن
هـمـچـو بـهـار اشـک ريـزم در بـيـابـان وطن
 
گر بود شوری مرا چـون بـلـبـلان انـدر چمن
غـلـغـلـه بـرپـا کـنـم در بـاغ و بـوستان وطن
 
کـی روا بـاشـد کـه دايـم خـارو افـسـرده بـود
ايــن حــريــم خـسـتــهٔ از ريـشه ويران وطن
 
ريـخـتـه انــد در رهـش خـون های بی شمار
جـان فــدايـــان دلـيـــرو قـهــرمـانـان وطــن
 
دايـمـا بـر کـنـده بــادا خــرگـاه خـصـم و کين
از فـضـای بـا صـفـای دين و ايـمـانـی وطـن
 
صلح صفا باشدش از خواسته های جاويدان
جان فدا سازم به جـای جـان نـثـاران وطـن
 
وحــدت و هـمـبـسـتـگی آرد شـکـوه زندگی
هـمـنـوا و هـم صـدا بـاد همه رنـدان وطـن
 
از کـيـنـه و دشـمـنـی نـفـرت می آيد بيرون
محو بادا نام جنگ از خـاک حـيـران وطـن
 
سـاغـری شـايـسـتـه بـاشـد در ديـار اولـيـا
کـس نـبـيـنـد بـار ديـگر حـال پريشان وطـن