آرشیف

سلام بچه ها! چه حال دارين؟ خوبين ؟ به فيروزكوه چه گپاست؟ آب وهوا چطوره؟ همه چيز رو به راه ست؟ … خدا را شكر!
بچه ها دلم واقعا براي تان تنگ شده! مي خواستم چيزي به شما بنويسم اما ازبس خسته ام هيچي به ذهنم نمي رسه. در اين چند روزي كه در جاپانيم ودور از شما ، از بس ما را از اين شهر به اون شهر و از اين معبد به اون معبد و از اين  بنا به اون  بنا  بردند،  ديگر حوصله موصله نمانده! جاپان جاي عجيبي هست، حتما حدس مي زنيد؟ مردمي كه سريع راه مي روند( ودر پياده گردي مردهاي ما به زن هاي شان نمي رسه. ) شهرهاي پاك و تميز و زيبا، ساختمان هاي مقبول، هوتل هاي مدرن، مكتب هاي جالب با گروه هاي موسيقي، طبيعت جذاب و دلكش وغيره وغيره…  اما حرف همون حرف امير جان صبوري است كه : غزلهاي قشنگ ملك مردم / دوبيتي هاي ادرسكن نميشه! واقعا : هرچا خپل وطن كشمير دي. آنقدر دلم براي شما و براي شهر شما و براي قشلاق شما وبراي خاكباد هاي شما و براي برف هاي شما و براي برفي هاي شما و براي اس ام اس هاي شما و براي آسمان شما وبراي ستاره هاي!  شما ؛  تنگ شده كه ثانيه ها مثل سال به نظر مي رسند. نمي دانم آنهاي كه دور از وطن زندگي مي كنند چه احساسي دارند ، اما واقعا من تحمل چند روز هم در اينجا برايم سخت است. حالا اينكه برنج را با «‌هاشي»‌ بايد خورد باشد سر جاي خودش! به هرحال فعلا چيزديگري به ذهنم نمي رسه ، اگه توانستم بازهم احوال تانه مي گيرم. تا آن زمان ، بدرووووووووووووووود !!
 
نبي ساقي
جاپان ، توكيو
3/2/2011