آرشیف

بما جشــــن و بما دیــدار عـیـد است                 بمــا سـنـــت  بما کــردار عیــد است
به اهــل مسلمــیـن گــــویم مبـــارک               مبــارک جشــن عـــزتــبار عید است
نشــاط و شـــادمـانـیهــای مشــروع               به هر سالی دریـن دو بار عیـد است
بـــسـی فــرخـنــده ایـــــام مبــــارک                به نـــــزد مــــردم دیـنــدار عید است
ولـی درد اکنـــون ایـــن سنــت مـــا                  بســـوی دیــــگــری پندار عید است
بجــای عیــد مـــاتم باشـــد اکنـــون               ز بــس مـحـروم و رقتبار عید است
غـــریـــب و بینوایان را به قسمت               همــــه جـــا محنــت و ادبـار عید است
پــیـــام عیــد صلـح ودوســــتی بـود               کنــون از هر دوان انکار عید است
ولی رســــم ورواج کـفــر وبدعت                بجـــا افتــــاده در هـــر کار عید است
دویـــدن از سحرگــه تـــا دم شــــام              بـســان تـــوســـن رهـوار عید است
بـــه دیـــدار عزیز و قوم و حقدار                ز پــــا افتـــادن و اجـــبـــار عید است
زمــــایـــان درگـــذر ای خــالق مـا              کــــرم فــرمــا تو ای غفار عید است
اگــــــر داری بـســـاط رنــگ رنــــگی
تـــــرا«دهــزاد»هم انــگار عید است