آرشیف

دو خواست که ملت غور ازسالها به این طرف برای عملی شدن آن انتظار می کشند:

1- اسفالت سرک غور الی کابل هرات.
2- اعمار بند برق.

این درحالی است که ملت شریف غور درشرایط کنونی نیازمند چیزهای بالاتر ازآن مثل تامین امنیت،توجه به اموربهداشتی… که نیازاولیه انسانها را تشکیل میدهد؛هستند.اما این دوخواست که فوقاً به عنوان اولویت ذکرشد، ازجمله خواستهای است که وعده های بی عمل زعمای کشوردراین مدت سیزده سال،انتظار مردم را از حد معمول بالابرده است واکنون ملت غور بیشتراز هرچیز خواستار تحقق وعده های مبارزات انتخاباتی از سوی نامزدان ریاست جمهوری هستند. این سخن ناشی ازآن می شود که هردو نامزد محترم توجه به بادسازی غور یکی از اولویت های کاری آنها درنخستین دور ماموریت شان بعدازجلوس درکرسی زعامت بود،که خوشبختانه این دور هردو نامزد درقدرت تحت نام"حکومت وحدت ملی" یا به قول طنزگویان "حکومت یک بام ودوهوا" سهم مشترک دارند.اگرچند که مردم غور ازسالها به این طرف به این وعده های سرخرمن بی باورشده اند اما ازینکه میزبانی ملت غورتوام با سیاست های مردمی دراین بار برای پذیرای وبدرقه از ستادهای انتخاباتی هردونامزد بی سابقه وامیدوار کننده بوده است لازم می افتد تاهردو نامزد محترم تاجای باید ازعملکرد مساویانه ومنصفانه ملت غور دررفع ادای مسوولیت شان خرسند باشند که واقعا بنابه یک دورنمای وسیع، خیلی محتاطانه وبرحکم وجدان دور از هرنوع تعصبات قومی ی وزبانی درتعین زعیم خویش قدم گذاشته،رای دادند تا زعیم خویش را برگزینند.جادارد که این بارمردم غور را ممثلین واقعی نظام جمهوریت که جزاز مولفه های دموکراسی است،لقب داد.واکنون که نوبت دریافت پاداش رای دهنده گان از زعمای کشورشان فرا می رسد به همین سلسله یکی دیگری ازخواسته های غوریان نسبت به دوکتور صاحبان که هردویشان دررهبری کشور سهم مشترک دارند این خواهد بود که خط مشی آنها متفاوت از عقده مندیها آقای کرزی دربرابر فراموش شده گان غوری، بوده باشد. واین آقا انتظارات ملت غور را دراین مدت سیزده سال فدای سیاست های مخربانه انتخاباتی دربرابر رقیبان سیاسی خویش کرد که این خود درواقع نوع استبداد وظلم نابخشودنی آقای کرزی دربرابر ملت مظلوم غوربوده واین نوع رفتارومنر دور ازهرنوع ویژه گی های یک زعیم دربرابر رعیتش محسوب می شود. اما کرزی با این سیزده سال حکومت خویش، بجهت اینکه تاریخ هم بیشتر متوجه عملکرد ورفتار آن خواهدبود،اشتباه بزرگ تاریخی را مرتکب شد ودراین مدت طولانی تمام فریادها مردم غور را نادیده گرفته وبا جمع از کابینه خود با یک مخالفت عینی درامورباد سازی این ولایت استاده گی نمودند که نمونه آنرا میتوان به تصویب بودجه سال گذشته مثال زد. واکنون مجال آن رسیده است که مردم غور تمام درد وآلام را که دراین مدت سیزده سال ازسوی کرزی متقبل شدند آنرا به قضاوت تاریخ فردا محول نموده وبه قضاوت تاریخ بنشینند، که بدون شک تاریخ مطابق به خواست ظلم شده گان، از آن به سیه رویی نام خواهدبرد ونامش را شامل لیست زعمای قسی القلب خواهد ساخت که فریادهای پیروجوان ومرد زن،بخش از قلمرو رعیتش را نادیده گرفته و درمقابل آنها درصدرتاریخ به کینه توزی عمل کرده است وبر اعقاب که بعد از آن می آیند،بد نام تاریخ لقب داده خواهند شد.اگرچند که کرزی دراین اواخر با چشمان اشک آلود از مردم برای اعتراف از ضعف حکومتداری ،افزایش فساد وقاچاق مواد مخدر وسایراشتباهات سیزده ساله اش پوزش می خواهد ولی هرگز بخشیده نخواهد شد. به هرتقدیر جای مسرت است که دراین شب وروزها آخرین نفسهای پشیمانی اش را درارگ تجربه می کند وبعدازین مانند ما،یک رعیت عادی خواهد بود. اما ازینکه تحول قدرت برای اولین بار زیرچتر دموکراسی مدفون شده درافغانستان،درروز دوشنبه همین هفته.(7/7/1393). به شخص جدید تفویض می شود آغاز تحقق انتظارات مارا شکل خواهند داد.ملت غور این بار برای رسیدن به خواستهای مشروع شان از هیج نوع اهتمام درزمینه دریغ نکرده وتاپای جان برای دستیابی به آن تلاش خواهند کرد.اگرچند که این دو خواست ملت غورازحکومت جدید، بسیار اندک و ناچیز است. اما ازینکه با سرا زیر شدن حدود 104 ملیارد دالر به بهانه کمک به افغانستان دردوران حکومت فاسد کرزی که هنوز درآستانه آن قرار داریم،نتوانستیم با فریاد ها ومظاهرات پیهم به خواسته های خود برسیم و همیشه دربعد فراموشی وانزوا نگهداشته شدیم،اکنون لابد خلاف قول شاعر که به خس قناعت کردن را نشانه خس گری می داند «هرکه با خس قناعت کرد خسیست/به طلبی کن که به ازبه بسیست» قناعت نموده، وبه آن عمل کنیم.چون………..برادرهم اند.

با احترام: عصمت الله"راغب" 5/7/1393