آرشیف

2014-12-23

دوکتور نصیر ندا

سـرنـوشـت را کـرده‌انـد بـی سـر نــوشـــت
هــر کــه آمــد بـر مـــذاق خــود نــو شـــت

مـنـطــقـــو نـظـم و تـنـا سـب رفـتــه اســت
را سـتـــی را کـذ ب هـز یـان خـسـته است

فـــــخـــــر دارد از وجـــــودش آن گـــنــــاه
چـــون لــقـــب دادن بــــرا یـش اشــتــبـــاه

بـــرده انــــدرنـــگ حــقــیــقــت از شـــعــار
کـــار نــیــکــــو زان نــبـــا شـــد انـــتــطـار

روحــی خـــلاء قــی دگـــر در کـار نـیـسـت
در دهــــان جـــز ا ب و آن افـســار نـیـست

بـــرگ سـبــز و شــاخ را بـــا غــنـچـه هـا
بـشـکــنــنـــد بـــر هــم زنــنـد دارنــد فــنــا

تــــوده‌ای در وحــشــتـــی گــم ‌کـــــرده راه
در مـیـــان جــنـــگ قــــدرت گـشـــت تـبــاه

ازکـجـــا آن طــالـــــب و مـــــــــلاه بــــــود
خــــود فـــروخــتــه بــر ده ای زانـهـا بــود

روی صـحــنـــه در سـتــیـــزنــد کــــار زار
پـشــت پـــرده بـاهـم اســت قـــول و قـــرار

هـــر کـــه او پـــر ورده ای شـیـطـا ن بـود
راه ‌کـــــارش دئـــمــــاان ســـــــان بــــــود

آنــکـه سـوخـت و ســر بـریـد ویـران نمود
ایــن جــهـــان از وحـشـتــش حـیـران نمود

حـســـب عـــــادت بــــاز دارنـــــد آن گــنـاه
روز را مــــانــنــــد شــــب دارنــــد ســیــاه

بـــاز گـــردنـــــد ســـــــد راه آن دیـــــــــــار
ــــرده‌ای ظــلــمـــت بــچــشــــم انــتــظـــار

ایـــن بــــود فــتـــنـــه کـه تـا بـدهـنـد د وام
زان مــیـــانـــه نـفــع خــود گـیــرنـد مـــدام

از ســیـــه کــــاران کــه مـیـگـویــنـد سفید
جـــزز وحـشـــت کـــی بـــمـــا بـــاشـد امید