آرشیف

2014-12-28

محمد نعیم جوهر

مــــــاجــــــــــرایِ عشق

بــاد اگـــر پـیـغـــــامِ جــانـــان آورد
بــــر تـــنِ بـیـجــان مــن جـان آورد
 
زنـــده گـانـی بـر سـرم شـاید که باز
داســتــــانِ پـــیـــــرِکـنـعـــــان آورد
 
مـیـشــوم آزاد، ازیـــن دنـیــای غم
گــر اجـــل فــرمـــانِ جــانــانِ آورد
 
ایــن دلِ پُردردو،پُر ســوزم کـنـون
آسـمـانـــت را بَـگـیــــریــــان آورد
 
این فلک بر زخمِ نـاســــورم مُـدام
آبِ شـــورِ هـــر نـمـکــــــدان آورد
 
دستِ قانونِ جـنـایت پـیـشـــه گــان 
مُــــرده ام بـیــــرون  زِنــدانِ آورد
 
بــاز ایـن دیوانه ای عـشــقِ تـــرا
سـیـــلِ اشـکـــم از بـیــابــان آورد
 
دســــتِ تـقـدیـــرِ فـلـک از آسمان
بـــر ســـرم سـنــگِ پـلَخمان آورد
 
نـــالــــهٔ مُــــرغِ گـــرفـــتـــارِ مرا
سـوی گـلـشــن، بادو باران آورد
 
مــا جـــرایِ عِـشــقِ نـاکـامِ مــرا
«راعـیـم» درشعروداستان آورد
 
«جوهرِ» لعلِ بدخشانِ «فـروغ»
سر نوشتـش تـا بـه آلـمان آورد