آرشیف

قربان کنم زمین وزمان را بنام تو
ای  آفتابِ در خورِ دنیای.  فانیم

درگلستانِ مردمکِ  دیده ات هنوز
تاآخرین  نفس به خدامی‌ نشانیم

آموختی قدم‌ به قدم سالها به من
در  گلشنِ محبتِ   خود  باغبانیم

خارم ولی بدیدهٌ  پاکًِ تو  ای ملک
زرد و بنفش‌ و قرمزی و  زعفرانیم 

ازجان نثاری های توگردیده لاله زار
دامانِ دشت ‌وموسمِ  فصلِ خزانیم

شور و  نوای  جوهرِ  آینهٌ ام  تویی
از  فیضِ   توست  ولولهٌ   کامرانیم