آرشیف

2014-12-28

محمد نعیم جوهر

خـــــــــــــــــــــاکِ اجداد

جانم از قالبِ تن پا به فرار است کُنون
سرم ازجرمِ زبان برسرِ دار است کُنون

دلی تنها شده ئی غرقه بخونم بخـدا
زغمت در بدر وسینه فگار است کُنون

بـستــرِ آبـلـه بـــارانِ دلــم را بـنــگــر
که گرفتارِهزاران خس وخاراست کُنون

خاکِ اجدادِمراخانه ئی خودساخته اند
کی بمن دروطنم جای مزاراست کُنون

ظالم وجانی و آدمکُش وخونخوار بشر
دررسِ مملکتم صاحب کار است کُنون

زین سبب بلُبُل گل هردو رهایم کردند
کی،دیگردرچمنم فصلِ بهاراست کِنون

محمود)از (جوهر) من بشنو فریاد مکُن)
روز بـر دیدهٔ مردم شب تــار است کُنون

محمد نعیم جوهر

آلمان