آرشیف

2014-12-28

محمد نعیم جوهر

بکُــــن یــــــــــــاد

ای مرگ دمی ازمنی نا شاد بکُن یــــاد
بـا گُرز وکمند خنجرِ فـولاد بکُـن یــاد

یـکبـار ز مُــرغِ قـفـسِ سیــنۀ تــنـگم
بــا آنـکه نـشد لحـظۀ آزاد بـکُن یـــاد

ازحـالــتِ درمـا نـــدۀ جـان درتـنِ زارم
ای پـیــکِ اجــل بـهـرِخدا یـاد بکُن یــا د

ازهمچومنی خسته دلی،دیده به گریان
یک لحظه بیادِ رخ فرهاد بکُن یـــــاد

چـون رُستـم فردوسي داستـانِ قدیمم
از آمـدنِ لـشــکــرِ بـیـــداد بـکُن یــــاد

ای دل همه جـاه ویـردِ زبـان سـاز کلامش
از پـــنــدِ حکــیـمــانـۀ اُسـتـــاد بکُن یـاد

یـکبــار ز صحنِ چـمـنِ غـرقـه بـخـونــم
زآن قــامـتِ بــشـکستـۀ،شمشاد بکُن یـاد

جوهر) زمُـریدانِ رهی پاکِ حُسین بــاش)
تـــا زنــده ئ ازسـرورِ بـغـداد بکُن یـــاد