آرشیف

2014-12-28

محمد نعیم جوهر

دل مــــــــــــــــــــن

آنـدم که زکـوی تـو سفر داشت دلِ من
از خـونِ جـګر دیــدة تــر داشت دلِ من

از آتـــشِ سـوزانِ غمــت تـا بــدم مرګ
داغِ بـجـګر شعله بـه بـر داشت دلِ من

بــا آنـکه که شکستی دلِ بیـچاره زارم
ازکوی تـو کی قطع نظر داشت دلِ من

درعشق تو ای دُختِ پـری چهره شرین
فرهادصفت تیشه به سرداشت دلِ من

ای دلبــــر دیــرینــه خـونخـوارِ ستــمګر
ازجور تـو بشکسته کمر داشت دلِ من

تـا لحظه مردن ز جفـا های تـو ای شوخ
برسنګِ غمت سینه سپرداشت دلِ من

از روزِ اول ای فــــلک دیـــــده دررایــــم
از مــکر وفـریــبِ تـو خبر داشت دلِ من

یــارب بنــما لطـف وکرم بر منِ مسکین
غیــر از تـو کجا یـار دیګر داشت دلِ من

ای عهد شکن رفتـی و قدرم نـه نمودی
کی ازتوطمع شمس وقمرداشت دلِ من

زیــن جـوهـر مجنون صفتِ درګه عشقت
صـــد آبـــله درپــای جــګر داشت دلِ من

 

جوهر از المان