آرشیف

درمیانِ خوبرویانِ چمن ،ای نازنین
قامتت را بارها ،شمشاد میبایدکشیـــد

ازدرونِ سینۀ صدپاره تاپایانِ عُمـــــر
ازغمت ای بیوفا ،فریاد میبایدکشیـــــد

تا نگردد رسم و آیینِ مُحبت زیرِپــــــا
خونِ دل باتیشۀ فرهاد میبایدکشیـــــــد

من ندانم با چه تزویرِ زچنگِ روزگار
مُرغِ دل از خانۀ صیاد میباید کشـیــد

ناله را ازدفترِچکامۀ رنگینِ خویـــش
همچو(یوسف) ازدلِ کهزادمیبایدکشید*

تانفس باقیست درتن ای عزیزانِ چمن
خارِ گل از گلشنِ استاد میبایدکشیـــــــد

همچو(فضلِ)مهربان ازهرکلامِ خویشتن
ازادبگاهِ سخن ( دهزاد) میباید کشیــــد

نورِخورشیدِ(فروغِ )زنده گانیم تــــوئ
ازرُخِ خورشید ابروباد میباید کشیــــد

گربخواهي یانخواهي ای(ظفردرهرزمان
کی توان یادِ تُرا ازیاد میباید کشــــــــید

باصفاوصلح وهمرنگي زمیهن دوستان
ظالم،آدمکُش و جلاد میباید کشیـــــــــد