آرشیف

دارم تمام عُمرخدایا فغان زِدرد
رحمی بِکن بحالِ دلِ ناتوان زِدرد

ازدستِ رنج ودردِ توای روزگارِدون
گشته سیاه و تیره مرا استخوان زدرد

هردرد را دوایِ دیگر ساختن ولی
پیدا نشد که چاره کند دردِ جان زِدرد

خَم گشته قامتِ دلِ بیچاره دربرم
در زیـرِ بارِمِنت رنـجِ گـران زدرد

ای سنگ دل،دلم زِجـفای تودرگرفت
اینست مقام ومنزِلتِ قـهـرمان زِدرد

ازدردِ بـیــدوایِ درونِ دلــم فـلـــک
زین بیشترمگیر،دیگرامتحان زِدرد

آخـرمـنــم زِدردِ فــراقِ تـــو ای صنم
زارو ضعیف ولاغرو نازکمیان زدرد

بشنو فغان و ناله ای هرعضوِخسته ام
مـانـنـد هر مریض که دارد بـیان زِدرد

باورنمی کنی که زدردت چه میکشم
دانـم خـبـر کجاست دلِ بـدگـمـان زِدرد

هرچند که دردِخویش نهان میکنم زِحلق
سر مـیـکـشـد زِ طـرزِ بـیـانـم فغان زِدرد

«جوهر» زبانِ خامه زِگفتار بسته ام
لـیکـن زبـانِ نـالـه بـود ترجمان زِدرد