آرشیف

عجب دوریست در گر دون
که بی پا یان جنون وار است
روای اوست
فساد او اجل کار است
شده دیو وددش انسان
بهستی اش تبه کار است
طنین فضل دهد بر گوش
به اخلا قش سبک سار است
بحون خود شده سا قی
در آن مستی که دد وار است
برای لذ تش بی جون
هو س در کار ابزار است
نه در سی از سلف دارد
نه بر نسل اش نطر دار است
چنین است رسم دور ما
که هر کا رش به او دار است

می 2010
دا کتر نصیر ندا