آرشیف

ز بارگاهی الهی همیشه می طلبم
که خاکِ درگۀ فضلِ ترا به سربینم

مکن برای غمم اینقدر پریشانی
نمیتوان که ترا خونجگر ، پدر بینم

دهانِ غنچۀ پُر آب و تابِ شعرِ ترا
همیشه کاش لبالب پُر از شکربینم

خدا کند که جمالِ فروغِ خویشتنم
به یاری نفسِ مانده یک نظر بینم

ثنا به همرهی فرخاری همچوشیروشکر
به هرسخن یکی دُر و دیگرگوهربینم

هزار بوسه بخاکِ درت زنم واصل
اگر که منزلِ خواهربه چشمِ سربینم

نذیر من که بوود بی نذیر در عالم
الهی دامنِ بختش پُر از ظفر بینم

بکانِ گنجِ حکیمِ توای شریفِ عزیز
غبارِ خاکِ درِ بیدل هم سفر بینم

ز باغِ طبع روانِ بشیرِ خوش الهام
خدا نصیب کند ، دفترِ دیگر بینم

عنایتِ توبمن بینهایت هست خواهر
عزیزه کاش ترا روزِ پشتِ دربینم

دهانِ بلُبلُ باغِ حرم سرای ترا
زلطف ِخاصِ همایون، پُرززربینم

به مثل سینۀ محمود ، سینۀ بریانم
ز بسکه قاصدِ غم را بدور وبربینم

بیآمدی چوخیال وبرفتی همچوامید
نشد که مشفقِ دل را اضافه تربینم

به گوشِ بلُبلُ بی آشیانه در غربت
فغانِ عندلیبِ خانه بی اثر بینم

تویی که ترس نداری زآهی پُرسوزم
منم که داغِ جفاِ تو سر به سربینم