آرشیف

2014-12-23

دوکتور نصیر ندا

جـــام مـــــا گشته سبوئی پر زمــی همچــو کـوثر خلق نوشند پی به پی

دست وچشم وگوش را زیور شــده آســـمــان فضـــل را أخــــتر شــــده

مثل تاجــــی میدرخشد در جهــــان همچــو قـــله ســـر بلند در آسـمـا ن

پیـشــتازان بـــا چـــراغ معــــرفت نـور افشــــانند زاو بــر شش جهـت

عالمـان وفـاضــلان وشـــاعـــران میکنند پیـــکار خود در هـــر زما ن

تا بنـــــوشــند وبـــنوشـــانند زاو از زلال معــــرفت تـــا رنــگ وبــــو

گوهـــــر انســـان به آن آراستند روح مــــارا از بــدی پــیــراســتـند

گشته گلزاری برای عـاشـــــقان با نگــــاه گل نشستند نغـمـه خـوان

اوست حالا مثـل بحــــر بیکـران ماســـتیم غــواص مـــوج بیکـــران

منظـر فرهنگ مردم گشـته است هفت هنر را او ز خود پرورده است

او زهستی میـــدهــد نقـش بمــا در شناخت این جهـــان است رهنمـا

دل نوازد با طـنین جـــــان نواز گـوش ســـازد آشـــنا با رمــــز وراز

با لطـــافت جلـــوۀ بدهد زمغـــز دربیــــــان آرزو با نظـــــــــــــم نغــز

میــکند تمثیــل این دوران مـــا آنچـــــه دارد وصف این انســـان ما

داسـتان زندگی از سوی اوست میکند افشــاء حقایق، خوئی اوست

هست تمثالش زمـــا بر طرز نو جـــلـوه اش دارد روان مــــا گـــــرو

آن شــــده آ یـــنــــۀ دوران مـا باز تابـیـست از همــــه آرمــــان ما