آرشیف

دسـتـــم بـگـیـــر کـه بـی کـس و تنها فتادم
حــالـم بـپــُرس کـــه در دلِ ســــــودا فـتـادم
 
آخِــر زِ دســـت لـشـکــر بـی خـانـمــان تـــو
تـــن پـــاره پــاره بـــی ســرو بـی پـا فـتــادم
 
از خــانـــه و دیـار و بـهـِشـتِ بـَریـن خویش
آواره دربـــــه در بــــــه اُروپـــــــا فــتــــادم
 
گـــر سـیـــلِ اشـک میبردَم باخودش بجاست
یـــادم بِـکـُن کــــــه در دلِ دریــــــا فـــتــــادم
 
لـیــلای مـن زِگـوشـه ای قصرت یگان یگان
فـــریـــادِ مــن شـنـــو کـــه بـه صحـرا فـتـادم
 
در جـستـجـوی دیـــدن مـــــاهِ رُخ اَت مُـــــدام
چــون ســایـــه در قـبـــالِ تــو هــر جـا فـتادم
 
مـجـنـــون صِـفـــت بـدامـنِ صحرای گـلرخان
آتــش بَـجــــان خــریــــده و رســــوا فـتــــادم
 
از بسکه دردِ « جوهرم» از حَد گذشته است
دَر فِــکـــر چــــــــاره ای درِ بــــالا فــتـــــادم