آرشیف

2014-12-22

دوکتور نصیر ندا

بهـــــــار مــا

رسیـــد ایـا م نوروزی جهـــان گـــردد دیگــر بـا ر          حیـات نـو بـه ســرآیــد، بــه ســـاز دیگــری در کــا ر

به بــرگ وشـــاخ زرینی، شـود تصویــر این دنیــا           بــه هــر رنگـی دهــد جـانـی، بـه هر ذره بود غـوغا

زمین شاد است، هوا خرم زهر سو نغمۀ شادیست          بــود مستـان بسیـاری طبیعت را کـــه خـود سـاقیست

بـه ســاز ونغمــۀ مــرغـان،بـه رقص گل بـدامنهـا          بــه میخــانه رود زاهــد، شــود صوفـی بـه آن یکجــا

هــجـوم گل شـود هــر سـو، دهــد نقـش دیـــار مـا          بــرد زانجـــا غبـــار غـــم ، همـــان ابــــر بهـــار مــا

گل امیــد مــیکارنــد کــه تــا رنگـیـن شــود میهـن          کنـنـد خـار وخسی بـاغـان، کــه تــا زیبـا شــود گلشن

بــه نوروز بهـــار مــا زســـر گیرنـد صفــا بـر دل          کــه دور از درد وغمهــای رسند آخــر بــه آن منـــزل

بـــه امیــد کــه ســال نـو، دمــد صبـح سعـــاد تهـا          شــود روشـن جهـــان مـــا رود زانجــا هـمـــه غمـهـا

بــه مــام میـهـن وخـلقـش، مبـارکبــــــاد میگـوئیــم

شـود آبـاد وصلح آید، همـــه دلشــاد مـی خـواهیــم

 

20 مارچ2007  اسن جرمنی: دکتور نصیر: ندا