آرشیف

اگرتیغِ تُنک دم همرهی جوهر کند بازی
درآتش شعله هاباید به خاکسترکند بازی
 
همه ازدردِ پاو دست وزانووکمر نالند
مرا این دردِ بیدرمان به فرقِ سرکند بازی
 
بوَلله میشود روزم سیه در عالم هستی
اگردرقاشِ ابرویش دوتا خنجرکند بازی
 
بَهربازی که میبازی دل وجانرابکُن بازی
درین دنیا مَکُن هرگِز باریشِ پدر بازی
 
 اگر یک تارِمویت رابسوزانی درین عالم
بَدورِشمع رُخسارت هزاران سرکند بازی
 
نداند قیمتِ زَر را به جُز زَرگر درین دنیا
اگرصدبار به دستِ جا هِلان گوهر کند بازی
 
نِگهبانِ دو چشمانش هزاران خنجرِناز است
که با نیم نِگاهش صد رقم  لشکر کند بازی
 
عَجب چوروچپاول عادتِ مردم شده یارب
که قانون پیش پای سکه های زر کند بازی
 
زِجنگ وگیرو دارِخانه مِلت چه میپرسی
زنانِ قرنِ بیست ویک چو  دَرمندرکند بازی
 
به اوراق دلِ بشکستهٔ صد پاره ای«جوهر»
ریس وکاتب و میرزای هردفترکند بازی