آرشیف

بود مهر تو در دلم جاگزین
تویی در دلم مهر تابان من

تو شیرینی و لطف شیرین تو
حـــلاوت فزاید به عنوان من

تو از دوستی بنگری سوی من
ازان رو نبینی بـــه نقصان من

نــیـــــم لایـق گلشن وصف تو
تو ای یار مـن ای گلستان من

بهار است و پیغام عشق آوری
تـــــو بلبل تو مرغ سلیمان من

محـبت بـــــود ســربسر دفـترت
به جز عشق نبود به دیوان من

مــــن از بــرکت عشق جان یافتم
که عشق است همواره سلطان من

دو فرزند من چو دو سرو جوان
دو نخـــل هـنـــرور ز بُستان من

چنان خواستم شان که باشند باز
دو شــاهـــد ز فخر نیاکـان مـــن

نـیـاکـــان مـن پــادشاهـان غور
که هستند سرمـایـــۀ کـان مـن

ز احسان حق راضیم هــر نفـس
ثـنـا بـــاد بــر لطف یــزدان مـن

بـــود نـیـک مـحـمـد ز عـلـم و هنر
دلیل من و اصل و بــرهـــان مـــن

دگـــر آن شهــاب فــروزنـــده ام
بــــود یـــادگـــار درخـشــان مـن

اگر مستمند از هنر عاری است
هـنـرمـنـد بـــاد ارجمندان مــــن

عَلم ای گرامی رفیق شفیق
عَلم ای تو قوم قدردان من

عَلـم ای تو همسنگر باوفا
تو ای نیک مرد مسلمان من

مرا درد این ملک فرسوده کرد
شـنــو نـالـــۀ قلب نـــالان مـــن

وطن را خراب و تبه کرده اند
خـبـر شو ز فکر پریشان مــن

ازین اختلاف و شقاق و نفاق
به گردون رسد آه و افغان من

سراسر وطن صحنۀ فتنه است
ز مرز هری تا بدخشان من

ز هلمند و از قندهار و قلات
ز غزنی و غور و سمنگان من

ز نیمروز تا پکتیای بزرگ
ز کوه کنر تا به لغمان من

ز کندوز و بلخ و تخار و تگاب
ز لوگر ز وردک ز بغلان من

ز هر خطۀ آتش جنگ شوم
زند شعله بر ملک ویران من

چه خواهد شد آخر ندانم همی
ازین جنگجو قوم نادان من