آرشیف

پرون می ولید د کوترو یو سیل
ټولی یو صف کی ،
منظم الوتی .
هره شیبه پورته کیدی ، جګیدی .
لکه چی دی کی وو پټ شوی یو راز
تا به وی کاندی کهکشان ته پرواز
چی تری نه راوړی یو د مینی پیغام ،
شی چی موسکا ته الهام .
خو ، ناببره
دخاورو دوړو توپان
فضاکړه خړه پړ
لاندی پر ځمکه ورته پام دښکاری .
ده یو په بلی پسی . . . .
ګوته کړه کش پر ماشه .
چی څه کارتوس ورسره ،
ټوله یی فیر کړل
د کوترو په لور .
کوتری ټولی یی خوری وری کړی .
ځینی یی باد او دوړو یوړی چیرته
پرنامعلومو خواوو .
څوک وزر ماتی پورته کښته کیدی ،
څینی پرزمکه باندی مړی پریوتی .
ښکاری را ټولی کړلی ،
په شا یی واړولی .
 لار کښی پری پیښ شو لیوه ،
له لوږی ډیر تپیده .
ټوپک خالی اوږه کی ،
پښیمانی څه فایده کړی .
دا پسله څو ګړیه
شوه نتیجه زړګیه :
ښډل ښکاری
سپینو کوترو څنګ ته ،
د لیوه ګیډه کی لاسونه مښوول .
    
مسکو ـ ډیسمبر ۱۹۹۸