آرشیف

درسالهای قدیم وقتی من کوچک بودم وماه رمضان که می آمد والدین مرا به روزه گرفتن تشویق میکردن ومن هم با شوق وترس حرف والدین را پذیرفته روزه میگرفتم. نظربه سن که دشتم روزه بالایم فرض نشده بود اما امتحانی وازمایشی روزه میگرفتم بازهم درتصمیم ام مختار بودم اگر زیاد گرسنه میشدم میتوانستم چیزی بخورم آن وقت همه بچه های قریه همین گونه تربیت دینی میدیدن ودرادای مراسم دینی ومذهبی درهمه جا اشتراک داشتند. وقتی مردم را میدیدم که با شور وامید مخلصانه رمضان را محترم میدارند وایمان شان محکم است من هم از ته دل رمضان را دوست میداشتم ولی میخواستم هرچه زودتر بزرگ شوم تا بتوانم همرای بزرگان روزه بگیرم وروزه من هم قدر واعتباربیشترداشته باشد. از جمله سخن هایکه زیادتر شنیده بودم این بود که اکثرآ میگفتند که امروزفراموش کرده بودم نان ویا آب خوردم  ومردم برایش میگفتند که مهمان خدا شده بودی خداوند ترا مهمانی داده است ومن هم که مصروف بازی با بچه ها میبودم گاهی اوقات به فراموشی آب ونانی میخوردم وبعد متوجه میشدم که روزه داشتم ولی خیلی شرمنده وخجالت میشدم که چرا چنین کاری کردم اما بازهم پدر ومادربرایم میگفتند که خداوند برایت مهمانی داد وازین قبیل گپ ها درحالیکه به خوردن روزه خوش نبودم ونمیخواستم که به فراموشی هم شده روزه بخورم اما آن وقت ها خوردن روزه به سهوا زیاد شنیده میشد ومهمانی خدا هم زیاد بود ولی حالا که جامعه پیشرفت کرده ومواد غذای بیشترو بهترشده وسایل وامکانات زندگی وسهولت ها فراهم گردیده وزندگی سهل تر شده تاهنوزدز محله خود از کسی نشینده ام که گفته باشد به فراموشی روزه را خورده ام یعنی مهمان خدا شده ام در اصل ماه رمضان ماه مهمانی خداوند است وبرعلاوه آن  اگر کسی را خداوند مهمانی اضافی میدهد جای خوشبختی وخوشی است.7

پایان
شهرفیروزکوه مرکز ولایت غور
جوزا 1397
محمددین محبت انوری