آرشیف

اسلام امروز
واقعیت این است که تشکیلات خاص مسلمانان جهان در سال ۲۰۱۳ م دارای ثبات نبود؛ طوری که گاهی جای امید بود و گاهی موجب رعب و وحشت نسبت به آینده‌ و حیات مسلمانان و گاهی مسلمانان موفقیت‌‌ها و پیشرفت‌هایی در غرب بدست می‌آوردند؛ بر این اساس در تشکیلات اصلی اسلام‌گریان امید‌ها نهفته است و دستاوردهای مثبتی وجود داردکه شایان ذکر و تحلیل و بررسی است.
علاوه بر این، برای ما ضروری است که از یافتن راهکارهای مناسب برای حل مشکلاتشان در کشورهایی که در معرض شکنجه و تعقیب و گاهی کشتار و آوارگی هستند غافل نباشیم.

آزادی‌های به یغما رفته
در آغاز آن سال پر از حوادث، مسلمانان اتیوپی – که ۳۴% جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند – برای بیان اعتراضات دائمی خود، به علت کوتاهی حکومت در تامین آزادی دینی‌ مسلمانان، تحت عنوان «۳۶۰ روز به خاطر آزادی» تصمیم به تعمیم و گسترش مبارزه در کشور خودگرفتند و ده‌ها هزار نفر از مسلمانان اتیوپی در مساجد آدیس آبابا؛ پایتخت این کشور و استان‌های دیگر به راهپیمائی پرداختند. آنان از دولت خواستند که آزادی دینی‌اشان را محدود نکند و در امور دینی آنان دخالت ننماید و علمای مسلمان بازداشت شده را آزاد کند.
بحث از اوضاع مسلمانان در غرب بدون پرداختن به کشور می‌انمار و فاجعه‌ی مسلمانان «روهینگا» در ایالت راخین – که یاد آن پیوسته زخم‌ها را می‌خراشد – غیرممکن است. مسلمانانی که علاوه بر تلخی‌های آوراگی و شکنجه و کشتار، سکوت سازمان بین الملل را هم چشیده‌اند. سازمانی که کور شده و کوه بلندی از سنگدلی بر دلهای رهبران و بزرگانش غلبه کرده است؛ از این رو هیچکس از آنان را نمی‌بینی که دست یاری به سوی این مصیبت دیدگان و آوارگان دراز نماید و کمکی مادی یا معنوی برایشان بفرستد و حتی از آنان – جز عده‌ی انگشت‌شماری – نمی‌شنوی که کسی این فاجعه را با اظهار نظری محکوم کرده باشد.
فرمان بستن همه‌ی مساجد و مدارس اسلامی و آموزشگاه‌ها و مکتب خانه‌ها را همراه با دفا‌تر وابسته به این اماکن صادر نمود و گفتن اذان و اقامه‌ی نماز جمعه و جماعت را و لو در منازال یا چادر‌ها ممنوع اعلام کرد؛ بدون اینکه سکان کشتی دولت‌های ناتوان جهان به حرکت درآید.

ترس بیزاری و ناسازگاری
بی‌شک همین سکوت جوامع بین الملل، بودائیان را به اجرای تراژدی و جنایت دیگری در حق مسلمانان سریلانکا تحریک و تشویق نمود؛ به طوری که مسلمانان در معرض تحریک پر کینه‌ی راهبان بودائی قرار گرفتند و راهبان خواهان تحریم فروشگاه‌های مسلمانان و خرید و فروش با آنان شدند؛ علی الخصوص اماکنی را که دارای مظاهر اسلامی هستند و زنان در آنجا از پوشش اسلامی برخوردارند بایکوت نمودند. بودائیان در سال ۲۰۱۳ م چندین حمله‌ را در «کولومبو»؛ بزرگ‌ترین شهر صنعتی و مرکز بازرگانی و امور فرهنگی در کشور علیه پوشش اسلامی ترتیب دادند. افزایش این حملات علیه مسلمانان موجب ایجاد خطراتی مانند گسترش موج خشونت نژادی در کشور گردید به طوری که آن سرزمین را از جنگ داخلی بی‌بهره نکرد.
«امیدواریم که مسلمان نباشیم» رسا‌ترین جمله‌ای است که وضعیت و سخن مسلمانان در ایالات متحده‌ی آمریکا را بدنبال شنیدن صدای «انفجارهای بوستن» در آغاز سال ۲۰۱۳ به طور مختصر بیان می‌کند و خاطره‌ی حوادث ۱۱ سپتامبر را بعد از گذشت بیش از یک دهه از آن واقعه، به یاد مردم جهان می‌آورد و یادآور محدودیت‌ها و تعقیب و احیاناً بازداشت‌هایی خالی از هرگونه اتهامی است. به همین خاطر بود که مسلمانان در بوستن بیانیه‌ای را منتشر ساختند و در آن از روی دادن هرگونه عملیات انتقام‌جویانه ابراز نگرانی کردند؛ به ویژه بعد از اینکه برخی از سیاستمداران یمنی مقیم آمریکا خواستند از آن حادثه برای ضربه زدن به مسلمانان سوء استفاده کنند.
در انفجارهای بوستن عکس العمل و موضع‌گیرهای رسمی کاخ سفید خردمندانه و کاملاً دور از شتابزدگی و به دور از توجیه اتهامات بی‌سند بود، از طرفی دیگر این حادثه از سوی اقلیت مهاجر مسلمان، با فهم و شعور و پاسخگویی مثبت و مؤثری روبرو گردید؛ طوری که فوراً این انفجار محکوم شد و مسلمانان خودشان را از وابستگی به عاملان این حوادث تبرئه کردند؛ اما با وجود این، نگرانی و ترس بر آنان غلبه داشت، خصوصاً به خاطر تهاجم تبلیغاتی وحشیانه‌ای که در صدد متهم ساختن مسلمانان و نسبت دادن این ماجرا به آنان بود و دیگران را به خشونت علیه مسلمین تشویق می‌کردند.

ممنوعیت و نژادپرستی
نژادپرستی در بلژیک به اوج خود رسید زمانی که سه مسجد در این کشور در معرض حمله-ی افرادی قرار گرفت که تصاویر سرهای خوک‌ها و صلیب‌های شکسته را در دست داشتند و جملات زشت و تنفر‌آمیزی را بر روی دیوارهای مساجد وابسته به شورای امور دینی ترکیه به نامهای «سلادارلو یونس إمره»، و «کولدیربوس یلدریم بایزید»، و «وینترسلاغ فاتح» نوشته بودند.
رویداد دیگر تاریخی سال گذشته این بود که در آنگولا در یک اقدام بی‌سابقه و خطرناک دین اسلام ممنوع شد و جنگ علیه این دین آغاز گردید؛ به شیوه‌ای که یک تهاجم گسترده برای تخریب مساجد شروع شد و آنگولا مسلمانان را از انجام شعائر دینی‌ خویش بازداشت و حتی از سوی عده‌ای از مسؤولان آنگولایی صراحتاً سخنانی در این مورد ایراد گردید؛ از جمله این مسؤولان «روزا کروز»؛ وزیر فرهنگ دولت است که در این باره گفت: مطابق صدور بخشنامه‌ای از سوی وزارت دادگستری و حقوق بشر از این لحظه به بعد دین اسلام ممنوع بوده و مسلمانان حق اجرای شعائرشان را ندارند؛ بنا بر این مساجد آنان تا اطلاع بعدی مسدود خواهد شد.

مژده‌ها و پیروزی‌ها
سیمای مسلمانان در غرب تنها به این ظلمتی که بیان کردیم محدود نمی‌شود؛ بلکه در برخی موارد دارای سیما و حالتی شرافتمندانه و عالی و مسرّت بخش است. به عنوان مثال می‌توان از جنبشی به نام «جنبش حجاب در سوئد» نام برد. این جنبش ملی برای دفاع از حقوق زنان برای پوشیدن حجاب در سوئد تاسیس شد و مورد تأیید برخی از سیاستمداران و حقوقدانان و نمایندگان مشهور واقع گردید. صد‌ها تن از اهالی سوئد تصاویری از زنان محجبه را در شبکه‌های روابط اجتماعی در اینترنت پخش نمودند. نشر این تصاویر بعد از حمله به یک دختر مسلمان محجبه در نزدیکی «استکهلم» پایتخت سوئد به خاطر پوشیدن حجاب اسلامی به عنوان انجام یک جنایت تنفرآمیز، صورت گرفت و خشم عده‌ای از سیاستمداران چپ‌گرا و زنان مشهور در جامعه‌ی سوئدی را در برداشت؛ از این رو اقدام به پخش تصاویری از زنان محجبه کردند.
یکی دیگر از پیروزی‌های مسلمانان در ترکیه بود که بعد از گذشت نه دهه از ممنوعیت پوشش حجاب و لباس کامل زنان در این کشور و تحمیل قید و بندهایی بر شهروندان ترکی و منع ورود زنان محجبه به دانشگاه‌ها و سایر آموزشگاه‌ها و مؤسسات دولتی، اخیراً دولت اسلامگرای ترکیه، این قانون را لغو نمود و حجاب را آزاد اعلام کرد و بعد از مدت‌ها ممنوعیت به زنان محجبه اجازه‌ی ورود به ادارات دولتی را داد و این بیانگر شکست ویرانگر و نابودکننده‌ی سکولارهای ترکی بود.
در پایان سال ۲۰۱۳م در ماه نوامبر، مسلمانان «اسلوونی» برگی زرین از تاریخ خود را ورق زدند و بی‌صبرانه بعد از چهار دهه انتظار، چشم به راه سنگ بنای اولین مسجد در کشور شدند. امید است که این مسجد بعد از پی‌ریزی سنگ بنا و ستون‌های آن بواسطه‌ی نخست وزیر کشور؛ آلنکا براتوسک در سال ۲۰۱۶ م افتتاح گردد. نخست وزیر اسلوونی در این باره اظهار داشت: ساخت این مسجد «نماد پیروزی علیه همه اشکال تعصب مذهبی» است. وی خاطر نشان کرد که اروپا بدون اسلام به لحاظ فرهنگی غنی نخواهد بود

تهیه وترتیب : محمداسماعیل ((حقانی)) غوری