آرشیف

2017-6-6

عبدالکریم غریق

سَجَاح دختر حارث تمیمی تغلبی موصلی

 
(زنی که ادعای پیامبری کرد اما باز دوباره به اسلام برگشت)

 
 

سجاح مکنی به ام صادر دختر حارث بن سوید بن عقفان تمیمی تغلبی موصلی بوده، و مادرش از قبیله بنی تغلب می باشد، او زنی شاعره، ادیبه، آگاه به اخبار و در عین حال کاهنه بود، و جادوگری می کرد، و مهارت او در این امور باعث تحکیم موقیعتش در بین مردم گردیده، و در میان قوم خود مقام و شأنی عظیم یافت، و سجاح در لغت به معنی مقابل و برابر است. سجاح و خویشاوندانش در اول نصرانی بودند، و او با تعالیم مسیحیت آشنائی کامل داشت، بنی تمیم که اقوام پدری سجاح بودند، در زمان رسول الله(ص) دین اسلام را پذیرفتند، اما بعد از وفات آن حضرت(ص) تعدادی از اسلام برگشتند، عده أی هم مسلمان باقی ماندند، و از اندیشۀ خود دفاع می کردند، و برخی هم متردد بودند، بدین سبب قبیله بنی تمیم سخت گرفتار تفرقه و تشتت شد. در این وقت یعنی در زمان ردت در سال یازدهم هجری مطابق سال 632 میلادی سجاح در منطقۀ جزیره ادعای نبوت کرد، و برای خود منبری ساخت، و مؤذنی گمارد، و آیاتش را از عقب منبرش به مردم ابلاغ می کرد، و از خداوند بنام رب السحاب یعنی خدای ابرها یاد می نمود. عده أی از اقوامش و نیز دو قبیله بنی مالک و بنی یربوع و افراد سرشناسی مانند زَبَرقان بن بدر، عطارد بن حاجب، هُذیل بن عمران، شبث بن ربعی ریاحی، عمرو بن أهتم، مالک بن نویره و پسرش وکیع از وی پیروی کردند. گرچه هیچ اثر نوشتاری از تعالیم سجاح در دسترس نیست، اما طوری که معلوم می شود، تعالیم او آمیخته أی از دستورات مسیحی با مقداری از آموزه های اسلامی بود، که آن ها را با اشعارش در هم آمیخته و بصورت مسجع عرضه می داشت. سجاح بر قبیلۀ رباب حمله کرد، و بعد(با همراه داشتن حدود چهل هزار مرد جنگی) به طرف یمامه بسوی مسیلمه رفت، اما وقتی به منطقۀ امواه یا حجر با مسیلمه کذاب روبرو گردید، با او مصالحه کرد، و با وی ازدواج نموده، و جشن مفصلی را برای عروسیش در باغ مشهور مسیلمه معروف به حدیقة الرحمان برگزار کرد، و مدت کمی یعنی تا کشته شدن مسیلمه با او بود. سجاح بعد از کشته شدن مسیلمه کذاب موفق به فرار شد، و به نزد خالو های خود به منطقه جزیره برگشت، و دوباره مسلمان شد، و مسلمان باقی ماند، و تا زمان خلافت معاویه(رض) زنده گی نمود، و بالآخره در بصره در سال پنجاه و پنجم هجری مطابق سال 675 میلادی و در بین بنی تمیم وفات یافت، و بر جنازه او سمره بن جندب فزاری والی بصره در زمان خلافت معاویه(رض) نماز خواند، و در شهر بصره طبق سنت مسلمانان کفن و دفن گردید. 

ادامه مطلب در اینجا