آرشیف

2014-12-11

غلام علی فگارزاده

زمين

زمين ای سمبول هستی

گواه رازهاوقصهء دنيای پرغوغا
به هر کنج وکنارسينه ات گنجينه های نغز
کهن سالار خوش قلب وسخاوتمند بی همتا.
 
زمين گهوارهء انسان
زمين کاشانهءانسان
زمين ماوای انس و جان
زمين آرامگهء انسان.
 
توای سيارهء خاکی
چه با تمکين و باصبری
بهروضع وبهر حالت
بسان يک ابرمردی
به تسکين دل غمناک
ثمربخشی، اثر بخشی.
 
به يکجا باغ هر رنگی
ديگر جا صخره وسنگی
به يکجا وادی ودشتی
ديگر جا آب و توفانی
بيکجا دره و کهسار
ديگر جاگلشن وراغی
به يکجا نوبهارانی
ديگر جا يی زمستانی.
 
توای خاک زمين ما
فروتن در همه جايی
توچون مادربه هر فرزند
تسلايی پناهگايی.
 
زمين را دوست ميدارم،
زمين سيارهء زيبای عالم راهميشه دوست ميدارم،
زمين نازنين ميهنم را
بيش از حد دوست ميدارم.
 
زمين پر فيض وخرم باد!
زمين آبادو وردم(1) باد!
زمين آسوده از غم باد!
زمين با صلح همدم باد!
 
فگارزاده ، شهر کابل- دسمبر 2004
(1) وردم بمعنی سر حال بودن ودر مسيرخوشبختی قرار داشتن