آرشیف

دل به ریا نزدِ خدا میبرد
مُزدِدوصد رنج و،جفا میبرد

پای درآن خانه وفکرش به سود
آتشِ ظُلمش کشد،ازسینه دود

سنگ به شیطان نزند ازحیا
کی بکند بردلِ خونین جفا

درغمِ افزایشِ سرمایه اش
کی شنود نالۀ همسایه اش

باز رودناله کنان سوی حج
بار ببندد به دوصدبار کج

ترسِ خدانیست دیگر دردلش
چاره کشا زرشده بر مشکلش

تاکه تجارتگرِ دنیا شده
عاشقِ صد دیروکلیساشده

سال دوبارحج رودآن بیخبر
زخمِ دلش تازه شود بیشتر

نزدِ خداحیله ونیرنگ مکن
بادل وایمانِ خودت جنگ مکن

تاکه زبانت به قسم سازشد
راهی دروغت به جهان بازشد

نامِ توحاجی ود لت بس خراب
روز کباب خوردی وشبها شراب

مالِ یتیمانِ جهان رامخور
مُزدِ حقِ بیوه زنان رامخور

تهنه به بربادی مردم مزن
تانشوی بی سروگور وکفن

فکرِزروخانه وفرزندنداشت
یاکه به دنیاسر وسوزن نداشت

گریه کنان بردرِآن خانه رفت
بیخود ودیوانه ومستانه رفت

آیینۀ بُخل وکُدورت شکست
صلح وصفابردلِ زارش نشست

روشنی سینه فروزان زاو
هردوجهان است درخشان زاو

پاک دلی خاصیت اولیا است
جان وتنش عاشقِ نورِخدااست

زیارتِ شاهِ دوجهان رفته ئ
نزدِ ابوبکرِ زمان رفته ئ

سوی مدینه ببر از ماسلام
بر درِ سردارِنبی"ص" وسلام

جامۀ احرام بجانت بپوش
آبِ بقا ازبرِ زمزم بنوش

عازمِ مکه چوشد ی بیدرنگ
باز بزن برسرِ شیطان سنگ

تاکه شدی سوی عرافات روان
ناله کنان ذکرِ خداوند بخوان

ازدلِ دیوانه تمنا بکن
رازونیازبه درِبالابکن

هیچ د یگرعاشقِ دنیامباش
بیخبرازحالِ زُلیخا مباش

رازونیازت به خداسازکن
عقدۀ دردِ دلِ خودبازکن

خوب بکوش دررهی علم وسبق
جان بسپار باز به فرمانِ حق

دست ود ل ود یده خود کن نگاه
باز مکن خانۀ روشن،سیاه

هیچ مکن یاد ز حرفِ دروغ
ماستِ خود ت رامفروش نرخِ د وغ

مُشکل اگر پُشتِ درت شدپدید
صبرِ خدا میکند ا ش ناپدید

دستِ یتیمانِ جهان رابگیر
ازگپِ پُر نیش زبان رابگیر

صُحبتِ خوش،بوی بهار آورد
صد دلِ عُشاق به یار آورد

حجِ تومقبول وقبولِ خدااست
شافِعِ توتاابد مصطفئ است