آرشیف

جوی خون میرودازدیدۀ گریانکِ ما
کس نداردخبرازسینۀ بریانکِ مــا

شاه وصدراعظم ووالي وقوماندانم هنوز
میخورند خونِ رگی مردمِ افغانکِ مــا

بر در و بام وسر و صورتِ هرهموطنم
مرمی وراکت وهاوان شده بارانکِ ما

باهمه لشکرِناتوودوصدقدرتِ غیر
دمی آرام نگشت کُلبۀ ویرانکِ ما

همه ازبهرِ طمع آمده درکشورِ ما
دل ربوده زجهان لعلِ بدخشانکِ ما

نه برم دستِ گدائ بجهان بارِدیگر
گرتوسیرآب کنی دشت وبیابانکِ ما

همچو رستم بگذاری سرِخودرا بدرش
گرخوری انجیروبادامِ سمنگانکِ ما

میشودبارِدیگر کُلبۀ تارم روشن
گررسداشعۀ خورشیدبه دالانکِ ما

برسرِ تاجِ هنرهازده کِلکش رقمی
شعرِ«کهزاد»شنوبرسرِهرخوانکِ ما