آرشیف

به استقبالِ غزلِ مُحترم استادفضل الحق (فضل)
 

ای قـلـم بـنـویـس بـر یـاد عـزیـزانِ وطـن

از دلـیــرانِ بُـزرگ و از شـهـیـدانِ وطـن

******

شد بـهـار و گـشـت سـر سـبـز باغ و بوستا نِ وطن

لاله و گـــل در چـمــن، بـلـبـل غـــزل خـــوانِ وطـن

مُـدتــی کـمـتــر ز سي سال است کـه مـن آواره ام

درد غٌــربـت بـر کـی گـویــم، ای عــزیــزانِ وطــن

آرزو دارم کــه بـعـــدی مــردنــم در مٌـلــکِ غـیـر

گــوشــۀ خــاکِ رسـد بــر مــن ز دامــانِ وطــــن

کــور مـیـســازم دو چـشـــمِ ایــن دلِ دیـوانــه را

گـــر بـیــابـم خــاری خٌـشــکِ، از مٌـغـیلانِ وطن

لـطـفِ حـق بــادا ! نصیبِ (فضلِ) ما در چغچران

بــر چـنـیــن خــدمـتـگـــذار و مـردِ مـیــدان وطن

گر چه سوزد همچو شمع، روشن نماید سینه ها

(فـضـــل) مـا حـقـا! کـه کرده جان به قربانِ وطن

بــر ســـرِ غـورم اگـر دسـتِ ز لـطفِ حق بوود

مـیـشـود ســر سـبــز دایـــم، نـو نـهالانِ وطـن

(واصــل) شـریــن سخن، این بلبلِ زارِ وطـن

اشک میریزد به یادِ، سـر و بـوسـتـانِ وطـن

کي (عـنایـت) مـیـکـنـد یکدم فراموشش ز دل

قــرغـه و بـیـسود و گل غوندی و پغمانِ وطن

گر (ثنا) وصفش نه گوید، حرفِ (فرخاری) شنو

زره، زره مـــوبــه مـوگــویـد، سخـنـدانِ وطـــن

جوهر از لطفِ (فروغ) مهمانِ خانِ غورشد

زین سبب درجمع یاران شد ثنا خـوانِ وطـن

محمد نعیم«جوهر»

آلمان

05.04.2012