آرشیف

به اقتفای سروده ی همشیره نرگس سروری که در سایت جام غور بنشر رسیده, سروده شد.

 
گــر آشـنـای یـک شـب یــــلـدا کـنــی مــر ا
شـایــد غـــزلســــرای غـــزلـهــا کـنـی مرا
 
در خـون فـتــاده بـسـمـل پـشـت درت مـنــم
ای کــاش خـنـده کــرده تـمـاشـا کـنــی مـرا
 
جـــان را هـــزار بـار فـدایـت کنم کـم است
آنـــدم کـه مسـت سـاغــر دنـیـــا کـنــی مرا
 
ای بـخــت بـد زدسـت تـو فــریــاد مـیـکـنـم
بـیـــر ون اگـــر ز کـوچه ی لـیـلا کنی مـرا
 
بـــرگ بـهـــار شـعـر تـورا بــوسه مـیـزنـم
تــا آشـنــای رنـگ تـمـنــــا کــــنـــی مـــــرا
 
هــرگــز زسـیـنه آتـش عـشـقـت  نمـیکشم
گــر خـــاک پـــای مـــردم دنـیـا کـنـی مــرا
 
شــایـــد بـســوزد آتـش شــعــــرم دل تــــرا
گـــر در دل زمـــانــه تـــو رســوا کـنـی مرا
 
در کــار عـشـق از دو جـهـان بـیـخـبـر منم
دیــوانـه گـشـتـه ام چـه دل آسـا کـنـی مــرا
 
بــر قـطــره هـای اشـک پـریـشان گوهرت
خــواهــم کـه آشـنـــا, دل دریـا کـنـی مـــرا
 
خـــوانـدم ز نـرگـس تـو مـعـمـای سروری
بـی پـرده کـاش راز مـعـمـــا کـنـــــی مــرا
 
ای یـــار بـا وفـای مـن ای قـاصـــد اجـــل
روزی رســد بـاز تــو پـیــدا کــنـــی مـــرا
 
بـی پــرده گر ز جـوهـر عشقم زنی سخن
سـنـگـسار شـیخ و قاضی و ملا کنی مرا
 
 
محمد نعیم (جوهر)
از آلمان