آرشیف

شدم سو داگر رؤیا به کا ر م

بسر جز غم متا ع دگر ندا م

مثال بر گ بحکم باد رقصم

بپندار دگر کشتی بکا ر م

به این دنیای هستی چون سرابی

فریبد جشم تشنه راه کا رم

جهان است پر زانوار حقیقت

زتا ریکی نشان اشکا رم

شدم محکوم تصویری بد نیا

به ازا دیی همیشه انتظار م

ببال آرزو دل را به بستم

بپر وازش زاو منت گذار

ز صحرای که رو ئیده ز خون گل

بسر گردم بچشم وپای خارم

به پهنای تخیل در تکا پو

حباب روی موج بی قرارم

چو شبهای سیا هی افت صوت

بگوش هر سکو تی پا گذارم

فغان درر تار پودم مثل تو فان

خورم خویش و همیش ویرا نه کارم

به تقدیرم نوشتند نا مرادی

غریو دشت و باز کهسا ر م

گذ شت زندگی هستی بمن داد

بدست باد کی بتوان سپا ر م

برا یم گر بدوزخ جای بدهند

زاین طرز بقا بهتر شما ر م

می 2010