آرشیف

بــر قله های بلند آرزو

در انتـــهای بــــیکران

در اوج خــــیـال مــــا

 چه عجـب رنگ دیدینیست.

بنشسته به تارک چرخ کبود روزگار

وارســـته ز هیـــولای عصــر ها

دارد به منطق جهان طعنه می زند

بــر هــرج ومــرج آن  

کاندر درون شب چـو بنگری

چـــه وحشـــتی بیداد میـکـند

دوریم ما زهمه طوفان زشت آن

بی رد پای که جهان در گذار هست.

بـر شیوۀ خودی إعمار کهکشان کنیم

 بر هم زنیم جمــع ستارگان 

 تدوین نو ز جهان نـو کنیم.

بر زعم خویش سر نوشت آن رقم زنیم 

در بستر آبــی رنگ زمــانه هــا

دور از مکان آتش ودود وغبار ها

در روشنائی ســــتارگان

دور از خزان وخسان زندگی

اندر جهان خاموش وپر از صدا

 گلدسته های به پیکر آدم زنیم

بر قله های نور ز کوکب نگین کنیم 

از چشمسار آتش جهان به چشم خود

از خار های مذاب آتش فشانها

 بر سینه دشمنان عقل وخرد

بکوبیم تا ابد

زانجا زنیم تیر به قلب سیای ابر ها

  تا چنگ های قهر او بسوزد بحق

گردد رها همه قطره های آب ها 

افتد بـپــای گلـبن زنـدگی

بدهد حیات نو به آدم و زمانه ها

نومبر 2008

اسن جر منی