آرشیف

شعر ذیل به ارتباط فراخوان مشاعرۀ سایت وزین جام غور سروده شده است که مطلعش چنین بود. دندان طمع بر کن ازخوان فلک ای دوست.

دندان طمع بر کن از خوان فلک ای دوست            بــی رنج نمــی بیـنی إحسـان فـلک ای دوست

بس داده بـــه رنج وغـم دلهـای پــر از امیـد           بـر خاک سیــه بـرده عصیان  فلک ای دوست

ویــران کنــد آبـاد، صلحــی بـه جنگ بـدهــد           معکوس کند این سـان دستان  فلک ای دوست

هـــر لحظــه بمـا رنگـی، آید بــه پا سنــگـی            گـویـا همیـن بوده ، پیمـــان   فلک ای دوست

از بحــر بقــائی خویش جنگیم همــه با هـــم           گردون بـه هـم ریختـه شیطان  فلک ای دوست

تفـکـیـک دروغ وراسـت نـبـود بـــرای کس            هــررنگ بـه گـوش آید هذیان فلک ای دوست

هـر ذره بمـا رنگیست،هر تار بما چنگیست            کـردند ســران بی ســر قـربان فلک ای دوست

کی مانده وفا وعشق؟جز لاف ودروغ ومکر          حــــالا چنـین گشـــتــه دوران  فـلک ای دوست

تا سـود برند از خلق،قلع وقمع است هـرجــا           ددوار بـــدرانــنـد گـــرگــان  فــلک ای دوست

سیـــلی غـمـــی بــــرده از سیـــنـۀ مـا ، دلها           بر وادی وحشت زا طـوفان  فــلک ای دوست

آرام کــجـــــا یــا بــــــد حــــالا، روان پــــاک          دنـیـــا بـمــا گـشتــــه زنــدان  فـلک ای دوست

خــلاق چنین اوضاع مـــائیـم بـــه این دنیـــا          عیـب خـودی گـــوئـیم نقصـان فـلک ای دوست

مائیــم فلک ســـازان، بــر کردۀ خود حیران           خودکـرده سیه داریـم بر شان فـلک ای دوست.

 25-01-2007   آلمان