آرشیف

بهار آمد کمی بهتر بگردم
به غور باستان بیشتر بگردم
اگر خواهد خداوند توانگر
به خواست ایزد داور بگردم
«کاسی» و «پوزه لیچ» و «کندیوال» را
نشسته با سر موتر بگردم
«منار» و «سنگبار» و «خواجة غار»
«صوفک» و دشت «الندر» بگردم
«بهاری» چون بهارستان سبز است
تمامش را به چشم سر بگردم
به غلمین از بهارش میوه چینم
که مرغاب را ز خشک و تر بگردم
زمین «تسرقی» سر سبز و خرم
ز پای تسرقی تا سر بگردم
بلا تشبیه «قیاغک» چون بهشت است
به دور چشمة کوثر بگردم
دلم مایه به «مدرسه» درآیم
پیتو1 را با مع نیسر2 بگردم
ز «بادگاه» خاطرات سبز دارم
«نَیَک» تا «لیسة انور»  بگردم
«کتارسم» را به نخلستان سبزش
«کیچک» را تا تة «سنگر» بگردم
«چپری» را یکی دو روز جمعه
ز سر تا خانه های «جر3[1]» بگردم
بهار «صادسیاه» از بس قشنگ است
تأسف گر کمی کمتر بگردم
ز مرکز تا دولینه با دل خوش
تولک و شینکوت و ساغر بگردم
جهان تیوره جان بخش باشد
تمام قریه هاش یکسر بگردم
ز شهرک تا به سرجنگل ، دو سه روز
به چارسده روز دیگر بگردم
به دولتیار اگر پنچر شود تایر
او را با تایرک پنچر بگردم
بروم «خربید» هوای تازه گیرم
«شینیه» را خود «شرشر» بگردم
خلاصه هرچه ماند باز از یاد
بگو تا با تن بی پر بگردم
 
محمدنصیر توکلی – 20/12/1390
 
نکته: تمام کلمات «بگردم» در آخر ابیات به معنی تفریح و گشتن است. و اسم تمام قریه ها بین قوس ناخونک «» قرار داده شده.

1-     پیتو: زمینی که مقابل آفتاب برآمد و طلوع آفتاب قرار دارد.
2-     نیسر: زمینی که مقابل پیتو باشد.
3-      خانه های جر: قریة است در انتهای چپری بنام « جرک»