X

آرشیف

گــــــــــــــــــــــدائي پنهان
ژانویه 28, 2015

عبدال قادر

دنبال کردن نویسنده

(اين قصه يك واقيعت عيني است)

 

قصه اي پسري كه ناگمان وپنهان از نظر پدرش به كسب گدائي ميپرداخت وعيبش را قبول نداشت.
او از يكسو ميخواست پول گدائي بدون زحمت بدست آورد واز سوي ديگر مادر ناسكه اش را ملامت ميكرد كه اورا مجبور به گدائي نموده است.
رفتار نادرست وخشن مادرش سبب شده بود تا او بعداز طلاق گرفتن مادر اصلي اش به بيكاري و و ل گردي رو آورد از خانه نااميد بود وميدانست كه ديگر مانند سابق اوقات خوشي اش دوباره بر نميگردد. ومادر ناسكه اش برايش مثل فرزند خود محبت نميدهد وبه چشم حقارت به او مي بيند پسر گدا هنوز به شكل درست كسب گدائي را ياد نگرفته بود از حركات وسخنان اوچنين پنداشته ميشد كه بهانه مناسبي براي قناعت ديگران ندارد تا برايش پول بدهند. او وقتيكه حرف خودرا آغاز ميكرد فهميده ميشد كه سرگردان وبي اراده است.
روزي از روزهاي  تابستان گرم بود كه دروازه خانه باز شد وبچه نوجوان كه لباس خاكي نيمه تنه وكمي گرد آلود پوشيده بود اجازه دخول را با آوازلرزان از صاحب خانه خواست صاحب خانه با اشاره سر برايش اجازه داد تا بيآيد داخل پسر قدم هايش را تتدتر برداشت ونزديك آمدوسلام داد بلافاصله قصه گم شدن صد افغاني كه مادرش بخاطر آوردن سوداي بازار برايش داده بود بحضور صاحب خانه بيان كرد وبعدا گفت: اگر اين پول را من پيدانكنم بخانه رفته نميتوانم مادر من بسيار ظالم است مرا لت وكوب نموده شب مرا از خانه بيرون ميكند.
مرد جوان درحاليكه با دقت متوجه سنخان اوبود از وي پرسيد ؟ چگونه اين پول را مفقود كردي وآيا بياد نداري در كجا آنرا فرموش كرده باشي پسر ناگمان شده بود ونميدانست كه صد افغاني راچگونه ودر كجا فراموش كرده است.
پسر به مرد گفت: اگر ميخواهي مرا نجات بدهي صد افغاني برايم بدهيد مرد جوان  كه روا دار نبود اين پسر به گدائي عادت كند وحالا به ناحق زير شكنجه قرار گيرد در جستجوي راه حل بود واز پسر گداي گر خواست تا دمي درخانه نشسته شايد گرسنه شد باشد ونان بخورد پسر كمي عجله داشت واسرار كرد ميروم تا صد افغاني را پيداكنم مرد جوان بازهم به او دلداري داده وكمي نان وبرنج را آورد همرايش سر دسترخوان نشست وشروع كرد بخوردن آن درين اثنا مرد جوان به پسر گفت : نان بخور بچيم خدا مهربان است كه پدر ومادرت ازين گناهت بگذرند وترا عفوه نمايند. من هم كوشش ميكنم ترا از چنگال مادر بي رحمت خلاص كنم وحاضرم با پدرت گپ بزنم تا در باره سرنوشت وآينده ات توجه نمايد واينطور از حالت بي سرپرستي نجات يابي وبعدازين باعث رنج وزحمت تو نشوند.
پسري نو گدا كه سيزده سال عمر داشت وهم اكنون به صنف هفت مكتب بود از سخنان مرد خوشحال شد ومرد جوان به كنجكاوي زيادتر پرداخت وچند سوالي از او كرد وبرايش گفت : ميخواهم از سرگذشت زنده گي ومشكلات كه با آن روبرو هستي يك قصه بنويسم  واگر تو موافق باشي آنرا بيك روزنامه بدهم وچاپ شود.
پسر با شنيدن اين حرف وارخطا شده با التماس وزاري مرد جوان را كاكا خطاب نموده گفت : ازين كار خوداري كنيد من راضي نيستم در باره من چيزي نوشته نكنيد خير است كاكا جان من بدبخت ميشوم واگر پدرو مادرم خبر شوند بازچه كنم مرد به او گفت : درنوشته نامي از تو نميبرم واينرا هم كسي نميداند كه تو پسري كي هستي بي نام وگم نام يك چيزي نوشته ميكنم باز پسرك به عذر وزاري كردن شروع كرده از جايش بلند شده واز خوردن غذا دست كشيد وگفت : تادير نشده ميروم بارديگر ازمرد تقاضا كرد كه در باره او چيزي نوشته نكند برايم نقص ميكند مرد ديد كه پسر خيلي آشفته وحيرت زده شده دلش بحال او سوخت واورا اطمينان داد كه از او نام نميبرم وازين بيشتر سبب پريشاني او نخواهد شد پسر هنوز باور نداشت وحركت كرد تا از خانه بيرون وشود مرد جوان كوشش كرد  اورا متيقن سازد كه ازين راز كسي را خبر نميكند وبا اطمينان ومهرباني با حرف هاي ملايم ومحبت آميز اورا نوازش داده وگفت : پسرم اينقدر نوشته مهم نيست كم جرعت نباش هنوز نوجوان هستي غيرت وهمت داشته باش من همكار وغمخوار تو خواهم بود هركاري دنيا در گذر است در لحظات آخر پسر گفت : من هم وعده ميدهم كه  ديگر گدائي نميكنم.
 
پايان
چغچران
اسد  ١٣٨٨
X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

عبدال قادر

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها