آرشیف

2014-12-5

استاد غلام حیدر یگانه

هوای شهر

باید هوای کوچة خود را شکر زنیم
قدری شمیم شبنم و رنگِ سحر زنیم

در امتداد جادة اصلی به سوی شهر
بذر نهنگ و تخم دل و شوقِ پر زنیم

یک ریشه کوه غرس شود در نهاد پارک
دو پیلپــایه منبـر فکر و نظر زنیم

پولاد و سنگ، مانع کار مهندسیست
هر خشت می زنیم، ز اصلِ جگر زنیم

تا عمق های «درة غازی» غزل کشیم
تا «پوزه لیچ»، دَور به طبل قمر زنیم

در چار سوی شهر، گل ممنوع الورود
بر فرقِ خانوادة یوم البتر زنیم

دایرت المعارف یک غنچه نوشخند
در سینة مکاتب ممتازتر زنیم

هر تکه آسمان که رود از خیال پُل
ای اهل شهر، بوسه به دست قدر زنیم

ای حوضهای باغ، گلستانِ دف شوید
ای تیر هـای برق، کلیــدِ هنر زنیم

بس بوسه های ژرف درین خاک گم شدم
بس عمر های رفته درین دشت در زنیم 

صوفیه ـ 1389