آرشیف

دیشب محترم عبد الغفو ر غو ر ی سا عت 22 و56 دقیقه شب جمعه 12 مار چ بر ا یم ز نگ ز د زما نیکه تلیفو ن گر فتم قطع شد دید م نمبر تلیفو ن غو ر ی صا حب است . فکر کر د م ؟چر ا درین وقت شب زنگ زد خد ا خیر کند . دو با ره تلیفو ن کر د م متو جه شد م تلیفو ن اش مصر و ف است با خود گفتم پسا ن زنگ میز نم بعد چند دقیقه زما نیکه زنگ زد م تلیفو ن ر ا گر فت و گفت هو هو هو بچه عمو کجا ئی بر ایش عر ض حا ل کر د م و گفتم مر یض هستم از روزچها رشنبه بد ینسو صحتم خو ب نیست وکا ر نر فتم وفشا ر م خیلی بلند است و هیچ خو ا ب نشد م و شب گذ شته بد اکتر عا جل ر فتم و غیر ه . او بر ایم گفت چی کر د ه ئی ؟ چی کر د ه ئی ؟ که مور د لطف استاد فضل قر ار گر فته ئی گفتم هیچ و یک ایمل روان کر دم و فقط تنها یکچها ر بیتی از مجر و ح برایش نو شتم . گفت از شمس الد ین مجر و ح ؟ گفتم نه از فضل الحق مجر وح . مشهو ر به میر زا مجر وح که او در سال 1347 زند گی را بس گفت و به ابد یت پیو ست و بس خلا صه کلا م در ین روز ها تا میخو ا ستم طر ف کمپیو تر بر و م بچه بزر گم صدا میکر د پدر دا کتر هدا یت داد و گفته که استرا حت کن نگفته که کا ر کن .
ازحا جی سیف الد ین خند ا ن هنر مند ی که میخو اند دور گر دن تسمه دار وپیته دار و مهر ه دار در یک مصا حبه پر سید ند که وضع مو سیقی رادر افغا نستا ن چطو ر ارز یابی میکنید ؟در جو ب گفت استا د سر ا هنگ فو ت شد و صحت مه(من) هم خوب نیست . صحت من هم خو ب نبو د در وقت وز ما نش عر ض اد ب و احتر ام میکر د م مر ا عفو کنید استا د بزرگوار .غو ر ی صاحب هد ایت دادند که چی کنم تا استرا حت بهتر و آرا م تر صو ر ت بگیر د . من عر ض کر د م چند سا ل قبل دا کتر فا میلی ام مر ا بیک دا کتر رو ا ن شنا سی معر فی کر د دا کتر رو انشنا سی بعد از آن که دوا ها ی مرا دید وکنتر و ل کر د پر سید برا ی خو ا ب و استر احت کد ا م دوا ها را مصر ف میکنی؟ در جوا ب گفتم بلی گفت کد ا م دوا را چی نا مدار د ؟ گفتم کتا ب نا مدار د . بر ایش تو ضیح کر د م .
استا د فضل عزیز و بزر گو ا ر من لیا قت و اهلیت و شایستگی و سزا وار این جملا ت نا ز نین و زیبا را که به من نسبت داده اید اصلا لا یق اش نبو دم ولیا قتش را ندار م و ندا شتم و نبو د م از ینکه دو ست دیر ین و شا گر د قد یمه و بی وطن خو درا نو از ش داده ئی ودست مرحمت وهمنو عی بسر ش کشید ه ئی جها ن و د نیا و عا لمی ممنو ن شما خد ا وند بشما طو ل عمر وصحت را که بهتر ین و با ارز شتر ین و قیمت تر ین ونا یا ب تر ین نعمت خد ا وند است بر ای شما آرزو میکنم خدا وند شما را صحت وسر فر از دا شته با شد تا همیشه همه مر د م وطن ومر د م غو ر را بهمد لی و همد یگر پذ یر ی و بر د ه با ر ی و حو صله مند ی رهنمو نی کنید . میر ویم بسر وده ئی زیبای از حضر ت خلیلی اگر مه کمی اضا فه وکم کر د م نظر من است نه کسی دیگر ی مقصر نیست .
من بیو طن که دور زآغو ش مادر م – بنشسته ام در آتش و در خو ن شنا ور م .
نه خا ک جا ی مید هد و نه فلک مر ا – من خا ک دیگر ان چی کنم خا ک بر سر م.
خا ک بر سر م – خا ک بر سر م – خا ک بر سر م . یا بخا طر استا د گل حضر ت خا ن و حمید الله ژوا ک و امیر زاد ه شهزا ده کمپیو تر من الفبا ی پشتو ند ارد .
سو ک درزا دملکه نز ی – یا دنیستی ز ی یا دیار له غمه زینه .( یا دجنگ دلاسه)
وطن په خلکو شا یسته دی – که خلک نو ی کند والی شکا ر ی قصر ونه .
استا د بزر گو ارمن هم که چند ین با ر این سر ود ه ئی زیبا شما را خو اند م در افغا نستا ن وسا یل که پیش رو ی مو تر را زما نیکه بر ف و با را ن با شد استفا ده میشو د آنر ا بر ف پا ک میگو یند که شیشه مو تر را پا ک میکند من هم با دید ضعیف که دار م عینک من هم بمن کمکی نمیکر د بر ف پا ک ند ا شت با ر بار گر یستم و خو اند م وبیا د مر د م خو د که آه ونا له و زجه و فغا ن شا نر ا هر روز تا کهکشان ها میر ود از طریق تلو یز یو نها مشا هد ه می کنم ایندرد جا ه کا ه مر ا هم آرام نمیگذارد باز هم قر با ن محبت شما قر با ن مهر با نیشما که من بیو طن و خسته ومر یض را یا د کر دید و لطف و مهر با نی شما مرا قو ت قلب داد و هم مرا جر ئت داد تا در مقا بل همه نا ملایمات دست وپنجه نر م کنم من ادیب و نو یسند و شا عر و تحلیلگر و مفسر سیا سی و کا ر شنا س سیا سی نیستم ققط ملا بنو یس هستم و از رنج مر د م وملت رنج میبر م و بخو شی شا ن خو شحا ل میشو م . گر چی بسیا ر ی او قا ت از دو ستا ن ایمل ها ونو شته ها ی میگیر م تشو یق میشو م و مر ا قو ت و انر ژ ی مید هد گا ه گاهی هم مر ا می آزارد . از دو ستا ن و قر اء وقصبا ت غو ر نا م بر ده اید که همه سرا سر خا طر ه است وبعضی ها درد وغم _.اقر یه دا ی عبد الله ار باب اسلم وداود شا ه فضل الد ین و عبد المجید محمد عیسی-وا زقر یه کو تاه ورزقا محمد عبد العزیز واحمد الف از قر یه گو کو ش اکبر محمد غو ث و خداداد محمد عمر از قر یه او شا ن که بخو نتر شد وفغا ن شان به آسمانها رفت سر ا ج الد ین اربا ب محمد امین وغیره شهر ک محمد ر سو ل محمد رفیق و که نیست ملک خو ر تکک وفضل احمد ار با ب عبد الکر یم غز ل گر ما ب لعل سر جنگل سر ور محمد عیسی بیک قر با ن رمضا ن وحکیم هزار ه بگفته عر ض حسین خا ن و سلما ن ابو ذر و جمعه محمد نبی از سا غر همه دوستان یاد شا ن گر ا می با دفا سک همنو ا صا حب واز گهر عبد ا لروءف محمد یو سف ونصیر میر گل از پنجد ه واخر ی سید معر و ف و شیر احمد و یوسف و عبد الر حمان ا زقر یه اشتر خو ا ن ملا ابو بکر و حیدر فر زند ا ن حا جی عبد المو مین ازقر یه الله یا ر که نا م خد ا زیا د است محمود بیپر وا فر زند شر یف بای و ظر یف اظهر ویو سف ها شم محمد مر اد که با ما نیست امان الله فیر وزکو هی زما نالد ین و غلا م ر سو ل و امر الد ین وغیر ه از قر یه جلگه مز ار غفو ر غو ر ی و همسا یه من و حضر ت گل که در بین ما نیست محمد غو ث الد ین هم نیست عبد الر حمان اسما عیل که از او هر چی در ها لند دعو ت کر د یم مهما ن ما نشد ودر چقچر ا ن محمو د ورد ک نام خد ا بچه دارد حمید الله ژواک که بر ایم بسیا ر عز یزاست و امیر زاد ه شهزا ده وستا ر میر زا قا در و سر اج الد ین سیف الد ین که هردو هم اتا ق مه در لیلیه پو هنتو ن بود ندو در پسا بند عبد الاحد بچه حا جی و غلا م نبی یگا نه در دو لینه قر یه دوال سفید با قی عید گل وقلعه نخشی امیر محمد خیر محمد وسعد الله خا لمراد ودر طر بلا ق ظا هر جلا لی ودر تولک فعلا با همه ار تباط دار م و یاد م آمد استا د سر ا ج و طو فا ن صا حب و ندا وقا سم او یا نی و سر ور وسر دار ونصیر و عز یز در تیو ره نا م خد ا بسیا ر اند چند تا هم صنفی را نا م میبر م محمد سرور محمد عمر و محمود ملا عثمان و محمد آصف عبد الغفو ر و احمد عبد الو احد و از مر غا ب وچها سد ه جما ل و محر ا ب و ر حمت الله شا ه مر اد برا ی دو ستا ن که در قید حیا ت اند صحت و جا نو ر ی آرزو میکنم وبکسا نی که با ما فعلا نیستند طلب آمر زش از خد ا وند میخو ا هم .در سا لها ی 2001 1997 -گا هگا هی بعضی از دو ستا ن می آمد ند آنو قت اطلا ع وخبر یا فتن از حا ل افغا نستا به ما نند سنه ها ی0 133-1343 هجر ی شمسی وار ی بو د شبا هت دا شت که آد م بعد چهل روز یا چند ین ما ه از طر یق پو ست خط میگر فت وما از طر یق سلیب سر خ نا مه میگر فتیم که نا مه ها ی بعضی دو ستها به آدر س من می آمد و گو یند در زما ن محمد ظا هر شاه یک هلیکو پتر پا کستا نی بسر حدا ت کنر دا خل خا ک افغا نستا ن شد نفر مسوءل مخا بر ه کر د بکا بل بوزرات دفا ع که هلیکو پتر پا کستا نی دا خل خا ک شد ه چی کنیم ؟ بعد چهل روز مکتو ب رسید به نفر مسوءل کنر که آنر ا بز ن از ما هم همینطو ر بو د واز بی بی سی چیز ی میشنید یم وبس آنو قت با دو ستی چند جمله یکجا کر د یم و خو اند یم که تا هنو ز بیا د دار م که چنین بو د . بار ها ی بسیا ر سنگین غم از افغا نستا ن گز لک ( بصو ر ت فو ر ی )اگر هز ار ها کیلو گر ام بارغم بو د که یکبا ر ه بط ر ف من روا ن و فر ستا ده شد که مر گ پدر و مادر و بر ادر بز ر گم وکشته شد ن دختر کلا ن من بود که تا حا ل رو ح وروان مر ا می آزارد ومر ا رنج مید هد واینجا کسی نبو د که با او این با ر سنگین غم تقسیم کنم ودر افغا نستا ن همه از هزار کیلو گر ا م غم کمی میگیر ند وبیک نفر زیا د سنگینی نمی کند در مو قعیت من همه بدو ش من بود .
وطن بیا د شهید ا ن تو گر یه میکنم __ بیا د ی راد مردو دلیرا نی تو گر یه میکنم.
بخا طر ی گر یه میکنم که بسیا ر مظلو ما نه وبیچا ره و بشکم گر سنه کشته شد ند و بخا طر هیچ و بقیمت بسیا ر ارزان کشته شد ند – و براد مر دها بخا طر این گر یه میکنم که خا ر چشم ابر قد ر ت ها و سو سیا لسم و امپر یا لسم و دوست و دشمن بو دند واز طر ف هیچ کسی قدر نشد ند کس قد ر آنها را نشنا خت.
بیا د موءمن آبائی واجد اد م == بیا د کو ه دشت و بیا ن تو گر یه میکنم .
بخا طر وطن آباءی خو د گر یه میکنم که هر سلا ح که در دنیا سا خته شد در ین جا استعما ل شد و تطبیقا ت شد و سا حه تخر یب و قدر ت وعظمت سلا ح از ین جا معلو م شد ودل هر سنگ و کوه صخر ه و تپه ود شت در خت و جنگل ومزر عه این وطن را سو را خ سو را خ کر د خون آلو د کر د واو را ز خمی سا خت واین وطن را زخمی و پر خو ن کر د بهمه دو ستا ن وعزیز ا نی که که از آنها نا م نبر ده ا م معذ ر ت میخو ا هم که فر ا مو ش نشد ه اند قصد ا نبو ده بلکه همه شما بیا د م هستید کمی نقل بد هید حتما بیا د م می آئید .چند سال قبل از پسا بند تلیفو نی گر فتم بعد چند لحظه برا یم گفتند عبد الا حد وا لیبا لر میشنا سی اینجا است سلا م میگو ید گفتم خد ا تر ا خو ار نکنه {نکند} اوهمصنفی من است وبا ز همر ایش صحبت کر د م در آخر کو تا ه در فشا نی از استاد عبد الحسین تو فیق هیر وی است .

درین دیر ینه دیر دیر بنیا د

زما نه دا ستا نها مید هد یاد .

بیا تا قدر یکد یگر بد ا نیم

که تنها ئیست مر گ آدمی زاد .

استا د بزرگوار فضل عز یز بصو ب شما هم نا مه نو شتن کا ر ی آسا نی نیست . مر ا همه عزیزا ن ودو ستا ن خو اننده عفو کنید بها نه من هم جو ر است که مر یض بو د م وسلا م برادر شما .

محمد عارف ملکزاده